Τετάρτη 28 Ιανουαρίου – και υπάρχει ένα παλιό τραγούδι: «δανεικά, τα πάντα είναι δανεικά». Φέτος αυτό το τραγούδι άλλαξε τίτλο. Λέγεται «προϋπολογισμός».
Οι αγροτικές κινητοποιήσεις βαίνουν προς εκτόνωση, κατά την κρατούσα εκτίμηση αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή και στο βαθμό που δεν θα βρεθεί κάποιος αρμόδιος να κάνει κάποια μεγαλοπρεπή γκάφα. Τι αφήνουν πίσω τους;
Πρώτον, ένα αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα εκπαιδευμένο για άλλη μια φορά στη λογική του εκβιασμού προς άμεση είσπραξη. Ελάχιστοι αγρότες, κυρίως νέοι, εξέφρασαν μέσα στις φωνές για αναπλήρωση των εισοδημάτων από τη μείωση των φετεινών τιμών, μια αγωνία για το μέλλον της γεωργίας στην Ελλάδα. Απάντηση δεν πήραν. Πήραν επιταγές για να σωπάσουν. Και αυτό θα γίνει. Θα σωπάσουν. Ραντεβού του χρόνου, ή του παραχρόνου, στα Τέμπη, όπως το 96, όπως το 97, όπως το 2001. Για το 2013, όμως, τότε που θα πάρουν οριστικό τέλος οι αγροτικές επιδοτήσεις κανείς δεν έχει ακόμη αποτολμήσει μια ανοιχτή και ειλικρινή συζήτηση με τους ανθρώπους, έναν ολόκληρο πληθυσμό, που δεν έχουν ακόμη υποψιαστεί καν τι θα σημαίνει η νέα πραγματικότητα που έρχεται, έρχεται αδήριτη και θα σαρώσει ό,τι μπλόκο κι αν στηθεί μπροστά της.
Οι κινητοποιήσεις αφήνουν επίσης πίσω τους μια κυβέρνηση που συνθηκολόγησε στη λογική την οποία είχε η ίδια επιβάλει ως αντιπολίτευση. Όταν χάιδευες τα μπλόκα, τώρα δεν έχεις παρά να πληρώσεις. Πλήρωσε αμέσως και πλήρωσε γερά. Έτσι συνοψίζεται η γεωργική πολιτική μιας χώρας που έχει ακόμη ένα 10% ή παραπάνω αγροτικού πληθυσμού. Υπουργός Γεωργίας: Αμάν μπλόκα. Πρωθυπουργός: Βρείτε λεφτά. Υπουργός Γεωργίας: πάρτε λεφτά. Πρωθυπουργός: είμαστε δίπλα σας, θυμηθείτε το στις εκλογές. Και, φυσικά, μαζί θα κοροϊδέψουμε τους κουτόφραγκους, διότι είναι ανόητοι και δεν ακούν συνεντεύξεις Καράογλου, οπότε εμείς θα τους πούμε (μεγάλα χάπατα καθώς είναι…) ότι δίνουμε αποζημιώσεις για καταστροφή και όχι επιδοτήσεις για αναπλήρωση εισοδήματος. Πού να καταλάβουν…
Και, τέλος, τα μπλόκα αφήνουν πίσω τους ένα λογαριασμό. Ένα λογαριασμό για όλους, που θα πρέπει κάποιος να πληρώσει. Όχι μόνο αυτόν, αλλά και τους άλλους που σύντομα θα ακολουθήσουν. Γιατί μόλις φύγουν τα Τέμπη, να περιμένετε την επόμενη ομάδα με δίκαια ή παράλογα αιτήματα, το επόμενο επαγγελματικό λόμπι που θα καταλάβει ότι όσο η κυβέρνηση είναι πίσω στις δημοσκοπήσεις και βλέπει απεργίες με κόστος δεν έχει άλλη λύση, δεν έχει κάνει άλλη επιλογή δηλαδή, από το να πληρώνει.
Έτσι κάπως ο λογαριασμός έχει φτάσει σχεδόν το ένα πέμπτο του ΑΕΠ. Τόσα θα δανειστεί φέτος η χώρα, όσο ακόμη βρίσκει να δανείζεται. Και τελειώνουν και τα ασημικά, για να τα βγάλουμε στο σφυρί, που έλεγε παλιότερα και ο κ. Αλογοσκούφης. Που σημαίνει πως μέχρι τις εκλογές –όσο τραινάρουν- θα πάμε ξοδεύοντας, ψεκάζοντας δανεικά πάνω από τα πανώ και τους απεργούς. Και μετά – άλλο τραγούδι τώρα: «να δεις τι σου’χω για μετά»…
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Το θέμα του αν έχουν δίκιο ή άδικο οι αγρότες νομίζω ότι είναι σχετικά προφανές. Ακόμα και στο λίκνο του καπιταλισμού (ΗΠΑ) οι αγρότες υποστηρίζονται και επιδοτούνται. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το εξής όμως. Οι αγρότες είναι μια προνομιακή κοινωνική ομάδα υπό την έννοια ότι είναι μεταξύ ελεύθερων επαγγελματιών, μιας και ασκούν ελεύθερο επάγγελμα, και δημοσίων υπαλλήλων, μιας και παραδοσιακά το εισόδημά τους και η περιουσία τους προστατεύεται από το δημόσιο είτε εν ήδη επιδοτήσεων, είτε εν ήδη προνομιακής μεταχείρισης από την Αγροτική Τράπεζα (μέσω δημοσίου και πάλι). Θα θέσω όμως ένα ερώτημα. Η τουριστική βιομηχανία αυτής της χώρας δε θα έπρεπε να τυγχάνει αντίστοιχης μεταχείρισης μιας και αποτελεί εθνικό προϊόν; ... Αλλά ας αφήσω τις αντιστοιχίες και ας θέσω ένα άλλο ερώτημα. Ο υπ. Χατζηγάκης δεν ήταν αυτός που έκοψε επί Μητσοτάκη τις επιδοτήσεις των αγροτικών συνεταιρισμών; Ο ίδιος δεν ήταν μερικά χρόνια αργότερα πάνω στα τρακτέρ φωνάζοντας «όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά»; Γιατί σήμερα οι αγρότες πλήττουν τις άλλες παραγωγικές τάξεις κλείνοντας τους δρόμους και δεν κατεβαίνουν στο υπουργείο, να γεμίσει η Αθήνα από τρακτέρ και να απαιτήσουν εθνική στρατηγική από την κυβέρνηση; Γιατί σίγουρα τα 500 εκατομμύρια, εκ των οποίων μέρος ούτως ή αλλιώς είναι κομμάτι των ετήσιων επιδοτήσεων, δε θα λύσουν το πρόβλημά τους. Και σίγουρα όχι των αγροτών και κτηνοτρόφων των οποίων τα προϊόντα δε συμπεριλαμβάνονται στις λίστες προς επιδότηση.
Έτσι είναι... κάθε φορά που μια διαδήλωση καταλήγει στην Αμερικανική πρεσβεία σκέφτομαι πόσο αποκλίνουσες είναι οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας που διεξάγουμε, από το θέμα της απεργίας, διαδήλωσης, πορείας κτλ. Και δεν πιστεύω ότι τελειώσαμε εδώ. Αναμένω αντίστοιχες αστοχίες και από τον κτηνοτροφικό κόσμο, με φόβο ότι αν και αυτές ικανοποιηθούν, τότε και άλλες κοινωνικές ομάδες θα ακολουθήσουν. Λες και η Ελληνική οικονομία είναι το πιθάρι στην άκρη του ουράνιου τόξου και τα ξωτικά του κάθε υπουργείου θα μπορούν να αντλούν επιδοτήσεις αιωνίως.Επαναλαμβάνω ότι δεν κρίνω τους λόγους, αλλά την πρακτική. Τόσα χρόνια θα μπορούσε η κάθε κοινωνική ομάδα να αυτοοργανωθεί και να καταλήξει σε συγκεκριμένες θέσεις-προτάσεις εθνικής στρατηγικής για τον κλάδο της. Να της υποβάλει και να απαιτήσει από το εκάστοτε υπουργείο να τις μελετήσει και να τοποθετηθεί. Δυστυχώς όμως ενώ πρεσβεύουμε δημοκρατία, αρκούμαστε στις ταγές της εκάστοτε κυβερνητικής ολιγαρχίας. Οι κυβερνήσεις είναι εκεί για να διαχειρίζονται, εμείς είμαστε εδώ για να προβάλλουμε διαχειριστικά μοντέλα που να καλύπτουν τις ανάγκες του συνόλου.
Μια απλή ασκηση λογικής:
1. Έστω ότι οι επομενες προτάσεις είναι αληθείς
1.1 Οι επιδοτήσεις / ενισχύσεις προς αγρότες απαγορέυονται από το κοινοτικό δίκαιο.
1.2 Οι αγρότες δικαιούνται να λαμβάνουν αποζημιώσεις από τον ΕΛΓΑ για καταστροφές
1.3 Οι αγρότες θα λάβουν 500.000.000
2. Τα 500Μ είναι ή ενίσχυση ή αποζημιώση
3. Αν τα 500Μ είναι ενίσχυση τότε η κυβέρνηση υποσχέθηκε κάτι που απαγορεύται
4. Αν τα 500Μ είναι αποζημίωση (αυτό υποστηρίζει ο κ. Χατζηγάκης στις Βρυξέλλες) τότε ούτω ή αλλως οι αγρότες τα δικαιούνται. Επομένως η κυβέρνηση δεν εδωσε τίποτε στην πραγματικότητα.
Πάσχει κάπου ο παραπάνω συλλογισμός ή απλως η κυβέρνηση μας θεωρεί αφελείς;
Post a Comment