Tuesday, August 21, 2007

Καλοκαιρινές προσφορές!

Δευτέρα 20 Αυγούστου – 27 και σήμερα, λοιπόν, και στην έναρξη αυτής της αντίστροφης μέτρησης, αντί για ρέκβιεμ σε μια εβδομάδα διακοπών, λέω να σας πω μια ιστορία. Τη θυμήθηκα χτες, ακούγοντας στα δελτία ειδήσεων μια καταγραφή των υποσχέσεων των κομμάτων για την κατώτατη σύνταξη. Αν τα έχω καταγράψει σωστά, λοιπόν, η Ν.Δ. υπόσχεται ένταξη του ΕΚΑΣ που θα διαμορφώσει κατώτατη σύνταξη πάνω από τα 600 ευρώ. Το ΠΑΣΟΚ είναι λίγο πιο τσιγκούνικο για τον ένα συνταξιούχο, θα πάρει 550, πιο γαλαντόμο για το ζευγάρι, αυτοί θα πάρουν 950 ευρώ – κάπου 50% πάνω από τον κατώτατο μισθό ενός νέου εργαζομένου. Ο Συνασπισμός πάλι δεν κάνει καρμιριές με 50 ευρώ. Χίλια στρογγυλά στην τσέπη. Όλα αυτά, βέβαια, δεν είναι παρά ψίχουλα μπροστά στην πρόταση του ΚΚΕ, που είναι 1.150 ευρώ, με τις υγείες σας. Λυπάμαι που δεν έχω συγκρατήσει τη σχετική πρόταση του Λαϊκού Ορθοδόξου Συναγερμού, αλλά είμαι βέβαιος ότι θα είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, γενναιόδωρη.

Επειδή, λοιπόν, έτσι έχει ξεκινήσει η προεκλογική εκστρατεία, ιδού η μικρή μας ιστορία – μου την έχουν διηγηθεί πριν από πολύ καιρό και με εξορκίζουν πως είναι απολύτως αληθινή. Ήταν οι εκλογές του 2000. Τότε πρωθυπουργός στη Σουηδία ήταν ο Γκόραν Πέρσον και είχε έρθει για να βοηθήσει την τότε κυβέρνηση, οι ομοϊδεάτες στην ανάγκη φαίνονται. Είχε παρακολουθήσει μια προεκλογική συγκέντρωση στην Ελευσίνα ή το Ηράκλειο της Κρήτης. Ανέβηκε τότε στο βήμα ο Σημίτης και έκανε μια από εκείνες τις εξαγγελίες με τη μεζούρα και το σταγονόμετρο, που προκαλούσαν πάντοτε ρίγη συγκίνησης στους κομματικούς του. Από κάτω ο κόσμος, που θα προτιμούσε ένα «δώστα όλα», δεν ήταν ακριβώς ενθουσιασμένος. Ο Πέρσον, λοιπόν, είχε μεταφραστεί. Έμοιαζε κι αυτός κάπως παγωμένος. Δεν πίστευε στα αυτιά του. Νόμιζε μάλιστα πως κατάλαβε γιατί το πλήθος δεν ανταποκρινόταν στα σκιρτήματα της ομιλίας. Νόμιζε (με βεβαιώνουν) πως το πρόβλημα ήταν πως ο πρωθυπουργός δεν είχε εξηγήσει ακριβώς πόσο θα κοστίσουν οι υποσχέσεις του και πώς θα βρει τα χρήματα. Ο άνθρωπος είχε έρθει μόλις από τη Σουηδία. «Αν έλεγα εγώ ότι θα δώσω κάτι και δεν εξηγούσα πού θα το βρω, θα είχα χάσει τις εκλογές» - μονολογούσε μετά ο περίεργος επισκέπτης.

Μένουν μόνο 27 μέρες και η προεκλογική περίοδος θα είναι η μικρότερη που έχει διεξαχθεί στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Προλαβαίνουμε όμως ακόμη να τον καλέσουμε ξανά, τώρα που είναι συνταξιούχος. Θα νομίζει πως πήγε ταξίδι στη Eurodisney. Αλλά εμείς θα είμαστε εδώ και όταν τελειώσουν τα πυροτεχνήματα, οπότε καλό θα είναι να το θυμόμαστε την ώρα της πλατείας.

2 comments:

Theodore said...

Απο τη στιγμη που γινεται αυτος ο αθλιος πλειστηριασμος μεταξυ των "κομματων", τη συνδρομη και των συναδελφων σας, στυλ "γλιτσα", κατα Οικονομεα, ειναι επομενο οτι θα φτασουμε στα ακρα.
Ανθρωποι που δεν εχουν κολλησει ενσημα ποτε τους, η εστω, ελαχιστα, απαιτουν, και οπως βλεπετε, (με τη συμβολη των "μεσων" και καποιων δικηγορων, που ασχολουνται με τετοιες υποθεσεις και κανουν συνηθως ομαδικες προσφυγες κερδιζοντας ΤΑ λεφτα) , καταφερνουν να κερδισουν συνταξεις και επιδοματα, περισσοτερα απο εκεινους που πραγματικα ειχαν δουλεψει.
Αυτο το κατορθωμα, μονο στην Ελλαδα εγινε δυνατο.
Προτεινω να μπει στο βιβλιο Γκινες.
Θοδωρος.

Fivos Karzis said...

Για πρώτη φορά, σημειώστε, οι πολιτικοί αρχηγοί ασχολούνται (και Παπανδρέου και Καραμανλής) με τη "γενιά των 700 ευρώ". Προφανώς φοβούνται ότι θα τη βρουν μπροστά τους. Γιατί όχι, αν αυτός είναι ο τρόπος να τη βάλουν στα προβλήματά τους; Περιμένω εκτός από τις αναφορές και κάποια πρόταση - ομολογώ, βέβαια, πως δεν θα είναι εύκολες οι λύσεις.