Thursday, October 11, 2007

Ασφαλιστικό και κοινωνική δικαιοισύνη

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου – και πριν από τις εκλογές είχαμε ζητήσει να γίνει ουσιαστική συζήτηση για τις μεταρρυθμίσεις που όλοι υπόσχονταν πως θα έρθουν μόλις ψήφιζε ο κυρίαρχος λαός. Και είχαμε κάνει σκληρή αυτοκριτική, λέγοντας πόσο σκληρά μετανιώσαμε που άνοιξε αυτή η συζήτηση προεκλογικά. Γιατί με την ψυχή στο στόμα για μια ψήφο, τα δύο μεγάλα κόμματα, τα δύο κόμματα της εξουσίας, και μάλιστα αυτοπροσώπως ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου έσπευσαν να δεσμευθούν προς το λαό. Το ασφαλιστικό θα λυθεί (ασφαλώς, μην ανησυχείτε) αλλά χωρίς αύξηση των εισφορών, χωρίς μείωση των συντάξεων και χωρίς παράταση του χρόνου εργασίας. Τέλεια…

Τέλεια… Μόνο που η τελειότης αυτή έχει πάντοτε ημερομηνία λήξης, η οποία συμπίπτει με την πτώση του φακέλλου στην ψηφοδόχο. Τώρα αντ’αυτών Γκαργκάνας. Ο οποίος ρίχνεται στο πυρ το εξώτερο ως γνωστός κήρυκας νεοφιλελεύθερων απόψεων.
Δεν είναι αυτός ένας φημολογούμενος «λαγός», όπως στιγματίστηκε αμέσως ο Αναλυτής, αυτός είναι παράγων της αντιλαϊκής συμπαιγνίας, ου μην αλλά και ενεργούμενο της κυβέρνησης – κατά παράδοξο τρόπο αυτής ακριβώς που δεσμεύτηκε ουσιαστικά για λύση χωρίς να ανοίξει μύτη στο ασφαλιστικό πριν από μερικές μέρες.

Είναι μεγάλο βέβαια το κεφάλαιο και το έχουμε κατά καιρούς ξανασυζητήσει, αλλά συγκρατήστε ένα συγκεκριμένο λόγο για τον οποίο απορρίπτονται μετά βδελυγμίας από την κοινωνική ευαισθησία μας οι σκέψεις Γκαργκάνα – και, βεβαίως, μαζί από το συνδικαλιστικό κίνημα που εκφράζει αυτές τις ευαισθησίες. Ο διοικητής της ΤτΕ είπε πως πρακτικά δεν γίνεται να λυθεί το ασφαλιστικό μέσα από τον προϋπολογισμό. Δεν γίνεται, δηλαδή, να τα πληρώσει όλα το κράτος.

Ας υποθέσουμε ότι έχει άδικο. Ότι και είναι εφικτό και το αποφασίζουμε αμέσως. Να πληρώσει όλα τα ελλείμματα και να αναλάβει ο κρατικός προΫπολογισμός όλες τις υποχρεώσεις – αφού στην Αθήνα υπάρχει περιοχή που λέγεται Νέα Ελβετία, γιατί όχι και μια Νέα Σοβιετία δηλαδή… Ας πούμε όμως. Θα είναι πιο κοινωνικά δίκαιο το σύστημα; Από πού είναι τα έσοδα του προϋπολογισμού; Τις προάλλες δεν ήταν που εξανέστη –και δικαίως αυτή τη φορά- η κοινή γνώμη για το ενδεχόμενο αύξησης των εμμέσων φόρων; Δεν λέμε ότι η αναλογία έμμεσης και άμεσης φορολογίας είναι η χειρότερη από όλους τους εταίρους του ευρώ; Δεν αποκαλύπτεται έτσι μια μεγάλη κοινωνική ανισότητα στην καταβολή των κοινών υποχρεώσεων;

Αφού υπάρχει αναγνωρισμένη και πανθομολογούμενη αυτή η ανισότητα, το να πληρώσει κανείς από αυτό το ίδιο ταμείο και όλα τα ασφαλιστικά χρέη, τι άλλο θα ήταν από το να μεταφέρει και να διογκώσει την αδικία; Και αντίστοιχα, για το ζήτημα του υπολογισμού των συντάξεων στο σύνολο ή τα τέλη του εργασιακού βίου – αυτό είναι δικαιοσύνη; Αν τα κόστη μοιράζονται δίκαια, τότε η εύνοια προς όσους έχουν μεγαλύτερους καταληκτικούς μισθούς, τι άλλο είναι παρά εύνοια προς τους ήδη ευνοημένους του συστήματος και της ζωής;

Τα πράγματα είναι πιο σύνθετα από όσο φαίνονται και λύσεις απλές όπως «να τα δώσει το κράτος» ατυχώς δεν υπάρχουν. Εκτός αν τα πληρώσει όλα ο Γκαργκάνας…

3 comments:

Anonymous said...

Στην σημερινή εκπομπή σας αναφέρατε ότι ο κ. Βενιζέλος ήταν εναντίον της αναθεώρησης του άρθρου 16.

Αν δεν κάνω λάθος, ο κ. Βενιζέλος συμφωνούσε με την αναθεώρηση του 16. Υποστήριζε, νομίζω, να μην ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ στην προηγούμενη Βουλή την αναθεώρηση ώστε στην νέα Βουλή να απαιτούνται 180 ψήφοι. Η διαφωνία του επομένως βρισκόταν στην τακτική. Ή μήπως ήταν τακτικισμός;

με εκτίμηση,

Νικήτας

Anonymous said...

Εχω διατυπωσει απο παλια, την αποψη, οτι η Ελλδα, ειναι το τελευταιο κομμουνιστικο κρατος του κοσμου. Και φαινεται οτι επιβεβαιωνομαι συνεχεια.
Οι Ελληνες, χωρις να το ομολογουν, ειναι κομμουνιστες. Θελουν μονιμη θεση, συνεχεις αυξησεις, ανεξαρτητως προσοντων και προσπαθειας και μηδενικους φορους.
Και με τη βοηθεια δημοσιογραφων,(Αυτιας, Οικονομεας, Παπαδακης κλπ), καθηγητων του εργατικου δικαιου, που ζουν απο τις προσφυγες και βεβαια συνδικαλιστων, φαινεται να τα καταφερνουν, τουλαχιστον για το λεγομενο δημοσιο τομεα, που μεγαλωνει συνεχεια, παρα τα περι αντιθετου λεγομενα απο ολες τις κυβερνησεις, που θελουν να βολεψουν τα "δικα τους παιδια" με "σιγουρα λεφτα και εισοδημα μεγαλο".
Και οι γονεις τους, απο τη μια, φωναζουν οτι δεν εξυπηρετουνται απο το Δημοσιο και οτι οι υπαλληλοι, ειναι τεμπεληδες και ανιδεοι, αλλα ξεχνουν οτι οι υπαλληλοι αυτοι, ειναι τα παιδια τους.
Λενε δηλ., βαλτε πρωτα τα παιδια μας μεσα, και μετα εξυγιαινετε τα πραγματα.
Σχιζοφρενεια σκετη δηλαδη.
Μετα, απο τη στιγμη που ο μεσος ορορς ηλικιας, ειναι πανω απο τα 80, οταν ζητανε ολοι, να παιρνουν συνταξη στα 50, η και λιγοτερο, ποιος θα πληρωνει συνταξεις για 30 χρονια; Το κρατος; Και ποιος ειναι το κρατος;Εμεις δεν ειμαστε;
Φατε λοιπον αυξηση στο ΦΠΑ κανα 2 μοναδες για πρωτη δοση και βλεπουμε.
Λενε μερικοι, οτι η κατασταση θα αλλαξει με την ανοδο του ενος, η του αλλου κομματος στην κυβερνηση.Τι αισιοδοξια!
Με ποιους ανθρωπους θα καλυτερεψει η κατασταση; Αφου αυτοι υπαρχουν, και λογω Συνταγματος και αλλων εμποδιων, δεν ειναι δυνατον να φυγουν, για να ελθουν αλλοι στη θεση τους και καλυτεροι.
Αρα, μην ελπιζετε σε τιποτα. Η κατασταση θα χειροτερευει διαρκως.
Εως οτου φτασουμε στον πατο, αν και τοτε τα πραγματα μπορει να γινουν ιδιαιτερα επικινδυνα, γιατι κατι ξερουμε εμεις οι μεγαλυτεροι απο την κατασταση μετα το 1965.
Τι αλλο να πω, εκτος απο το γνωστο, ο Θεος να βαλει το χερι του.
Θ.

Fivos Karzis said...

Είπαμε να είμαστε ρεαλιστές, αλλά όχι και τόση απαισιοδοξία. Το έχει πει παλιά ο Γιάννης Βούλγαρης και έχει δίκιο: η Ελλάδα είναι πάντοτε στο σωστό τρένο, αλλά πάντοτε ο τελευταίος επιβάτης. Στη σφυρίχτρα κάτι θα γίνει και θα το προλάβουμε και αυτή τη φορά. Γι'αυτό λέμε άλλωστε να αρχίσουμε να τρέχουμε.