Wednesday, October 17, 2007

Ιεραρχήσεις

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου – και η κατάσταση φαίνεται να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ηρεμήστε, σύντροφοι. Για το πετρέλαιο λέω…

Λοιπόν, ας προετοιμαστούμε. Μια παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση είναι προ των πυλών. Υπάρχουν όλοι οι παράγοντες – και ο λιγότερο σημαντικός είναι πια η αυξημένη ζήτηση και η χαμηλή προσφορά. Ας είναι καλά η κλιματική αλλαγή που περιορίζει κάπως τις ανάγκες. Κατά τα άλλα έχουν προστεθεί καινούργιοι λόγοι που εκτοξεύουν την τιμή. Το χρηματιστηριακό παιχνίδι που έχει καταπιεί πια, γιατί δεν του έφταναν οι μετοχές και τα ομόλογα, όλα τα βασικά προϊόντα που η τιμή τους διαμορφώνεται σε ανοιχτές διεθνείς αγορές. Κι ακόμη η γεωπολιτική ρευστότητα γύρω από τη Μέση Ανατολή και το Ιράν. Στην Ελλάδα καταγράφονται πολύ διαφορετικές καταστάσεις εξ αφορμής της επαπειλούμενης οικονομικής κρίσης. Στην κυβέρνηση παρακολουθούν παγωμένοι και αμήχανοι. Στο ΠΑΣΟΚ, πάλι, είναι πιο εφευρετικοί και βρήκαν τη λύση. Η θερμότης παράγεται δια της τριβής. Τρίβονται λοιπόν διαρκώς, αδιαλείπτως και με κάθε τρόπο. Το καύσιμο της ημέρας δεν είναι μαύρος, αλλά ξανθός (για την ακρίβεια: σαντρέ) χρυσός. Λέγεται Φώφη.

Σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Φτώχειας. Τα στοιχεία της στατιστικής λένε πως πάνω από δύο εκατομμύρια άνθρωποι σε αυτή τη χώρα, όπου δεν είμαστε και τόσοι πολλοί, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι σε αυτή την πόλη όπου είμαστε πάρα πολλοί ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ζούμε δηλαδή ταυτόχρονα, ζούμε στο ίδιο μέρος, λέμε πως είμαστε συμπολίτες, αλλά στην πραγματικότητα μας χωρίζει άβυσσος. Όχι μόνο μια άβυσσος πραγματικότητας, αλλά και μια άβυσσος ενδιαφέροντος. Ποιος καίγεται πραγματικά για το τι συμβαίνει σε μια κοινωνία που ξορκίζει τους διχασμούς και τις διαιρέσεις, που ορκίζεται στο όνομα της φιλολαϊκότητας, που η δεξιά της είναι λαϊκή και η αριστερά της βαριά σοσιαλιστική, κι όμως –μήπως θα το αρνηθούμε;- κοντεύει να εξελιχθεί δίπλα μας και ανεπαισθήτως σε μια σκληρότατη και θατσερικότατη κοινωνία των δύο τρίτων. Ενώ συμβαίνουν αυτά, η κυβέρνηση σχεδιάζει να αυξήσει κατά δύο μονάδες το ΦΠΑ – που θα πλήξει τις κατώτερες, αλλά κυρίως τις μεσαίες εισοδηματικές τάξεις. Και η αξιωματική αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ, απαντά στην πρόκληση με ένα ερώτημα: έπρεπε να είναι υποψήφια η Φώφη;

Η πλειοψηφία των 152 φαίνεται ήδη πόσα προβλήματα δημιουργεί. Δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι μια δήλωση του κ. Καράογλου ή μια παρέμβαση Τσιαρτσιώνη θα έβρισκαν το δρόμο προς τα δελτία ειδήσεων ή τις στήλες των εφημερίδων, εάν η κυβέρνηση είχε 165 βουλευτές. Τώρα, χαλάνε τον ύπνο του Καραμανλή. Δεν έχει μόνο να ασχολείται καθημερινά με τους πονοκεφάλους που του μεταφέρει ο Αλογοσκούφης. Έχει και την ανάγκη να κάνει προσωπικό ψυχολογικό μασσάζ στην κοινοβουλευτική ομάδα – ο πρόεδρος άκουσε και έλαβε υπόψιν τις σημαντικές απόψεις που του εκθέσατε… Μια ευάλωτη κυβέρνηση ασφαλώς δεν μπορεί να συζητήσει καν, όπως αποδεικνύεται, πολλώ μάλλον να αποφασίσει για μεταρρυθμίσεις όπως το ασφαλιστικό. Είναι μια ευκαιρία, φυσικά, για την αντιπολίτευση να δείξει κυβερνητικό λόγο. Το ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένο να την αδράξει μόλις λύσει το πρωτεύον ζήτημα της Φώφης.

Ζούμε, λέει ο Γκρήνσπαν, την εποχή των αναταράξεων. Η Ελλάδα για συγκυριακούς λόγους γλίτωσε πολλά και κέρδισε περισσότερα τα τελευταία 25-30 χρόνια. Δεν μπορεί να επενδύει στην ελπίδα πως θα βρεθεί ξανά στο απυρόβλητο. Πότε θα προετοιμαστεί, εάν όχι τώρα που έχει 4% ανάπτυξη. Και μέχρι πότε θα ακούει υπεκφυγές ότι δήθεν κάτι «δεν είναι στις προθέσεις» των κκ. Καραμανλή και Αλογοσκούφη, όταν όλοι ξέρουν πως έρχεται; Όσο για το ΠΑΣΟΚ – τι λέει ο Γκρήνσπαν για τη Φώφη; Ή μάλλον, για να τηρήσω και την ιεραρχία, τι λέει η Φώφη για το Γκρήνσπαν;

4 comments:

Anonymous said...

Ο σημερινός "Σφυγμός" επιβεβαιώνει πολλαπλά το χτεσινό σχόλιο του/της δ. Ευχαριστούμε για τις λέξεις σας και το "χαμόγελο" που υπάρχει κάτω απ' αυτές - και βάζετε στο στόμα μας κάθε πρωί.

Anonymous said...

Η παραδοσιακή κοινωνιολογική ανάλυση των ρόλων στο δημόσιο χώρο παραγνωρίζει τα αισθήματα, τις συγκινήσεις, τα οποία επιφυλάσσει για τον ιδιωτικό χώρο. Από αυτό το σχηματικό, έχουμε περάσει στη σύγχυση των δύο χώρων και έχει εκλείψει η τέχνη του εκφράζεσθαι δημοσίως, όλα αντιμετωπίζονται με όρους προσωπικούς και ψυχολογικούς. Η αποτίμηση της δημόσιας συμπεριφοράς ψυχολογικοποιείται, υπάρχει μετατόπιση από το τι κάνει κάποιος στο ποιος είναι. Μόνο η ψυχολογικοποιημένη εμπειρία αποτελεί πλέον χώρο επικοινωνιακής δράσης.
Όταν λοιπόν οι περισσότεροι δεν παράγουν νόημα από το φόβο της κυριολεξίας, μη φανούν μονοδιάστατοι και διδακτικοί, εσείς δεν φοβάστε να πείτε τα πράγματα με το όνομά τους: συγκινούμεθα αλλά όχι τόσο ώστε να δράσουμε - ή τόσο ώστε να μη δράσουμε. Για τη φτώχεια και για τόσα άλλα. Ακηδία, έλλειψη αλληλεγγύης...Τα μέσα ενημέρωσης κατά την παλιά καλή μαρξιστική ανάλυση-σήμερα ειδικότερα το διαδίκτυο-μπορούν ίσως και πάλι να αποδειχθούν (και) οργανωτές, της συγκίνησής μας, της δράσης μας. Τα κόμματα, το είπατε, περί άλλα τυρβάζουν.
Ευχαριστούμε.

Anonymous said...

Economic survey of Greece, May 2007 - Στοιχεία για ασφαλιστικό, φτώχεια κλπ. για τους φιλομαθείς ακροατές σας. Καλημέρα.

http://www.oecd.org/document/8/0,3343,en_2649_34581_38489288_1_1_1_1,00.html

Anonymous said...

Αφου οι πολιτικοι, φοβουνται να θιξουν θεματα που καινε, ενελαβαν οι σωτηρες δημοσιογραφοι, τυπου Αυτια, Κακαουνακη, Οικονομεα, να τα "λυσουν".
Ετσι, μοιραζουν καθε πρωι, επιδοματα και συνταξεις σε καθε πικραμενο, νηστευσαντα και μη.
Με τη συμβολη βεβαια και ενιων δικηγορων, που ασχολουνται επαγγελματικα με το σπορ αυτο και βεβαια, ολο και κατι εχουν να κερδισουν απο το τζερτζελο που γινεται.
Καθως καταλαβαινετε, εχουμε μπει σε ενα φαυλο κυκλο.
Οσο οι πολιτικοι αφηνουν το εδαφος, ελευθερο, βορα στους οικονομολογουντες δημοσιογραφους, τοσο δυσκολοτερο γινεται, να ασχοληθουν για να το λυσουν, αλλα και οσο καθυστερουν, τοσο γινεται βορα περισσοτερο στους πρωτους.
Βραστα.
Θ.