Monday, September 17, 2007

Σήμερα είναι μια άλλη μέρα

Δευτέρα 17 Σεπτεμβρίου – της Σοφίας, της Πίστεως και της Ελπίδος – μια γιορτή σαν σχόλιο του εκλογικού αποτελέσματος.

Η επόμενη μέρα είναι μια καινούργια μέρα. Τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως την Παρασκευή. Και το εκλογικό σώμα έχει επιβάλει τη συνειδητοποίηση των βαθύτατων εσωτερικών αλλαγών που αρνήθηκαν προκαταβολικά να εισπράξουν τα κόμματα εξουσίας – αλλά η κατανομή του λογαριασμού είναι πολύ διαφορετική. Δεν έχουμε μόνο μια καινούργια Βουλή, έχουμε μια νέα πολιτική πραγματικότητα. Η χθεσινή Κυριακή διαμόρφωσε το πολιτικό τοπίο με το οποίο είναι πιθανό να ζήσουμε σε βάθος χρόνου.

Για τη Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή είναι μια πρόσκληση και μια πρόκληση. Πρόσκληση σε εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει ως άξονα της πολιτικής της ατζέντας. Το εκλογικό σώμα του έδωσε ξανά αυτό που ζήτησε: εμπιστοσύνη και εξουσία. Αλλά έστειλε ταυτόχρονα και ένα ισχυρό μήνυμα πως αυτή η εμπιστοσύνη τελεί υπό προθεσμία και υπό αίρεση, επιβάλλοντάς του μια δύσκολη κοινοβουλευτική συνθήκη των 152 ή 153 εδρών – με κριτικές δυνάμεις πια τόσο προς τα αριστερά όσο και προς τα δεξιά του. Έχει πολιτικό χρόνο, δεν έχει περίοδο χάριτος. Είναι αναμφισβήτητα πανίσχυρος στο χώρο του, ξέρει πως οι πολίτες όσο εύκολα δίνουν ευκαιρίες, τόσο εύκολα τιμωρούν.

Τιμωρούν. Η λέξη είναι λίγη για αυτό που συνέβη στο ΠΑΣΟΚ. Μετά το 2004, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είχε συζητήσει ούτε γιατί έχασε, ούτε τη φύση της ήττας του – εάν ήταν συγκυριακή ή στρατηγική. Πίστεψε πολύ στη συγκολλητική δύναμη της εξουσίας ή της προοπτικής εξουσίας, αλλά η εξουσία συγκινεί όλο και λιγότερο, όλο και λιγότερους. Το ζήτημα της ηγεσίας είναι, ίσως, το έλασσον μπροστά στη βαθιά κρίση πολιτικής ταυτότητας που ζει και θα ζήσει το ΠΑΣΟΚ.

Οι πολιτικοί συσχετισμοί βρίσκονται περίπου εκεί που ήσαν το 1977, με αντίστροφη τάση. Σε ένα χαμόγελο της Ιστορίας, ο Κώστας Καραμανλής παίρνει ακριβώς το ποσοστό που είχε αποσπάσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στην επανεκλογή του. Αλλά στην άλλη πλευρά, το ζήτημα είναι πανομοιότυπο και ανεστραμμένο. Εάν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι ο συνεκτικός πόλος εξουσίας της κεντροαριστεράς. Τότε η απάντηση ήταν ένα ηχηρό ναι, κυρίως από νέους και μικροαστούς – και έφτιαξε ένα ρεύμα εξουσίας για ένα τέταρτο του αιώνα. Σήμερα η απάντηση είναι μια βαθιά δυσπιστία και άρνηση, κυρίως από νέους και μικροαστούς – όσο για το ρεύμα θα χρειαστεί να περιμένουμε λίγο ακόμη.

Υπάρχει και κάτι ακόμη, όχι χωρίς σημασία. Η εκλογική ήττα σηματοδοτεί και το τέλος του πολιτικού κύκλου μιας γενιάς στελεχών που ξεκίνησαν από τη «γενιά του πολυτεχνείου», σφράγισαν την κυβερνητική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ και την πολιτική ζωή της χώρας για τρεις δεκαετίες.

Η Αριστερά έχει τη μεγάλη της ευκαιρία. Την ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να γίνει κάτι περισσότερο από φορέας μιας γνήσιας και ειλικρινούς αμφισβήτησης. Ότι μπορεί να διατυπώσει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Και, με τις συνθήκες που διαμορφώνονται στο ΠΑΣΟΚ, αναδύεται πολύ πρώιμα άλλη μια πρόκληση για την Αριστερά. Η πρόκληση να συμμετάσχει, με τους καλύτερους δυνατούς γι’αυτήν όρους, στη διαδικασία διαμόρφωσης μιας πρότασης εξουσίας στο μέλλον.

Και, τέλος, υπάρχει για πρώτη φορά μετά το 1977 ένας φορέας δεξιότερα της Ν.Δ. Δεν είναι η Εθνική Παράταξη, βέβαια, με τις νωπές τότε ιστορικές αναφορές της. Είναι, όμως, ένας πόλος που θα επιχειρεί σταθερά να αντλεί δυσαρέσκεια και κυβερνητική φθορά. Ο επαναπατρισμός από εκεί είναι ευκολότερος, όσο ευκολότερη όμως είναι και η μετανάστευση. Ο ΛΑΟΣ δεν θα είναι χωρίς ρόλο.

4 comments:

Anonymous said...

Με τρομάζει η ιδέα να διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ.Με φοβίζει η ταχύτητα με την οποία κινήθηκε ο Βενιζέλος. Σαν έτοιμος απο καιρό...Βλέπαμε τα λάθη του Γιώργου, δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Βλέπω τα κοράκια να καραδοκούν να ξεσκίσουν το σώμα της παράταξης όπως το ΄89. Οι κερκόπορτες είναι ορθάνοιχτες και μεις οι "απλοί" ψηφοφόροι μπερδευόμαστε ανάμεσα σε πληροφορίες για τους μεγαλόσχημους που πατρονάρουν τους επίδοξους εραστές...Και μεις κινήσαμε για αλλού αλλά την τελευταία στιγμή είπαμε να βάλουμε ξανά πλάτη...και ξαναψηφίσαμε.Και τώρα τί; Ή με τους αρριβίστες ή με τους λίγους; Τί απογοήτευση Χριστέ μου!

giannaros_g said...

συμφωνώ απόλυτα με το σχόλιου του ¨ανώνυμου"..ήδη ο ..υποψήφιος πρόεδρος Βενιζέλος σε δηλώσεις του βρήκε και..ρόλο στον Γιώργο, όταν εκλεγεί αυτός πρόεδρος..
το θέμα είναι τι προτεραιότητες βάζει ο καθένας από μας. Αν θεωρούμε ότι οπωσδήποτε πρέπει να παίρνουμε το πρωτάθλημα κάθε χρόνο, αλλάζουμε προπονητή. Ο Βενιζέλος σίγουρα είναι ο ικανότερος. Υπάρχουν όμως και θέματα ιδεολογίας και ηθικής στην πολιτική. Και για αυτό το λόγο, ως μέλος του Κινήματος, θα ξαναψηφίσω Γιώργο για Πρόεδρο...

Anonymous said...

Προς γνωστό - άγνωστο.

Και γω φίλε μου θα ξαναψηφίσω Γιώργο.Εμοιαζε να έχει όραμα. Ο Βενιζέλος πότε ήρθε στο ΠΑΣΟΚ; Και τί πρόσφερε; Απο τη πρώτη στιγμή έβαλε στο μάτι την καρέκλα. Εχει τις αβάντες του, τις άκρες του, αυτούς που αρνήθηκε να συναντήσει ο Γιώργος...Ο Γιώργος έκανε λάθη αλλά έμεινε απελπιστικά μόνος όταν κατάλαβε ότι τα φτιάρια δούλευαν υπερωρίες πίσω του.Εκανε σημαντικά λάθη τακτικής, ήταν λάθος ακόμα και ο τρόπος που πήρε την ηγεσία. Ο Σημίτης φοβήθηκε αυτά που μας βρήκαν τώρα και του έδωσε το δακτυλίδι ως του πλέον έντιμου. Αμφιβάλλει κανείς ότι ο Γιώργος είναι έντιμος;Θα μας προστάζουν τα συγκροτήματα αν δεν ξυπνήσουμε και εμπιστευτούμε τον Βενιζέλο.Δείτε ποιοί έσπευσαν να συμπαραταχθούν μαζί του.Ο Κουλούρης,ο Σουμάκης, ο Λοβέρδος... και όλο το αφάν γκατέ ...όλοι οι παρατρεχάμενοι των καναλιών.Ελεος πλέον"σύντροφοι"

Anonymous said...

Είδατε τί σας έλεγα στην αρχή; Βγήκαν οι πρωτες δημοσκοπήσεις ( πότε τίς μαγείρεψαν;)και έβγαλαν με μεγάλο ποσοστό πρώτο στις προτιμήσεις εμας των ΠΑΣΟΚων, τον κ. Βενιζέλο! Οι καναλάρχες σπρώχνουν τον εκλεκτό τους με κάθε τρόπο...Αλλά έχουσι γνώσιν οι φύλακες, όπως και το ΄89. Δεν θα τους περάσει σύντροφοι