Monday, January 28, 2008

Πλούσιος ή πένης, βασιλεύς ή στρατιώτης

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου – και η πιο συγκλονιστική ευχή που δίνει η ορθόδοξη εκκλησία στους πιστούς της είναι για «καλή απολογία». Η ώρα έρχεται για όλους, όπως ήρθε για τον Αρχιεπίσκοπο σήμερα τα ξημερώματα. Ο τρόπος που διάλεξε να σταθεί απέναντι στο τέλος, από την ώρα που η πορεία έγινε αναπότρεπτη, θα είναι για τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο χωρίς αμφιβολία μια κορυφαία στιγμή και μια παρακαταθήκη. Έζησε το τέλος με την επίγνωση του θανάτου, χωρίς τον τρόμο, χωρίς την υστερία, χωρίς την απόγνωση που συνήθως φέρνει η ανίατη αρρώστια. Με ηρεμία και αξιοπρέπεια, χωρίς εθελοτυφλία και με παρρησία, ήταν Ιεράρχης απέναντι στο γεγονός της θνητότητας, που είναι άλλωστε και η αφετηρία της πίστης που πρέσβευε.

Οι πιο δύσκολοι απολογισμοί είναι αυτοί που γίνονται την ώρα της έντασης των συναισθημάτων. Αλλά κανείς δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Χριστόδουλος αφήνει την προσωπική του σφραγίδα στην σύγχρονη ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Δεν είναι ένας Αρχιεπίσκοπος που θα ξεχαστεί – για όσα έκανε, αλλά και για την παρακαταθήκη που αφήνει, αφού στα σχετικά λίγα χρόνια της διακονίας του, όχι παραπάνω από δέκα, ανέδειξε μια ολόκληρη γενιά ιεραρχών και μαζί ανέδειξε μια αντίληψη για το έργο της Εκκλησίας.

Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή, μπορεί κανείς να πει λίγα. Αλλά το βέβαιο είναι πως ο Χριστόδουλος άλλαξε τη σχέση της Εκκλησίας με την ελληνική κοινωνία, την ενίσχυσε και την ανακαίνισε εις όφελος του οργανισμού του οποίου ηγήθηκε. Για να το κάνει αυτό, άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο έβλεπε η Εκκλησία τον εαυτό της. Δεν ήταν πια ο εσωστρεφής, κάπως ασκητικός οργανισμός των προηγούμενων χρόνων – μια εναλλακτική επιλογή στην κοινωνικότητα. Την έκανε τμήμα της κοινωνικότητας, εξωστρεφή, δυναμική, αιχμηρή και διεκδικητική. Στην πράξη, ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος ήταν αυτός που έβαλε την Εκκλησία στην εποχή της επικοινωνίας.

Και θα πιστωθεί ότι, αν και δεν ήταν εύκολο, αυτή την επιλογή την ακολούθησε με σταθερότητα ακόμη κι όταν μπροστά του βρέθηκε το φάσμα του συνειδητού και ανέκκλητου τέλους.

No comments: