Wednesday, June 11, 2008

Ο δικομματισμός στο ράφι

Στα ράφια των σούπερ μάρκετ γυρίζει η κλεψύδρα της μεταπολίτευσης: καθώς ανεβαίνουν οι τιμές, κατεβαίνει η άμμος που έχει απομείνει για το δικομματισμό που σηματοδότησε τη μετάβαση στην πολιτική σταθερότητα μετά το 1974.
Η εισαγόμενη τριπλή οικονομική κρίση (ταυτόχρονα πετρελαϊκή, επισιτιστική και χρηματοπιστωτική) στερεί ένα ήδη αποσαθρωμένο εσωτερικά πολιτικό σύστημα από την προσδοκία μιας ακόμη «έξωθεν» σωτηρίας, όπως η ευρωπαϊκή ένταξη στις αρχές του 80, η παρατεταμένη ανάπτυξη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, στις αρχές της δεκαετίας του 90, ή η επιβεβλημένη από τους καταναγκασμούς του ευρώ εξυγίανση μέχρι το 2000. Έρχεται, λοιπόν, η ώρα της αλήθειας μπροστά στον καθρέφτη.
Η απογοήτευση συνιστά το μόνο γενικευμένο και σταθερό χαρακτηριστικό μιας πολιτικής συγκυρίας που αποκτά όρους μονιμότητας. Για πρώτη φορά (Public Issue), οι πολίτες που πιστεύουν ότι οποιαδήποτε μονοκομματική κυβέρνηση, είτε της Ν.Δ. είτε του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να αντιμετωπίσει την εισοδηματική κρίση είναι (αθροιστικά) μειοψηφία.
Ο όρος του μεταπολιτευτικού δικομματισμού ήταν απλός: οι δύο μεγάλοι, πολυσυλλεκτικοί πόλοι –τα λεγόμενα «κόμματα εξουσίας»- ήταν συγκοινωνούντα δοχεία. Το κόμμα της αντιπολίτευσης θεωρούνταν η αυτονόητη εναλλακτική λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας. Σήμερα, η πολιτική αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να διεκδικήσει αυτό το ρόλο μεταγράφεται σε συστημική ανεπάρκεια. Στη δημοκρατία υπάρχουν αδιέξοδα: η διαπίστωση πως η κυβέρνηση αποτυγχάνει στη συγκράτηση των επιπτώσεων της αρνητικής συγκυρίας μετατρέπεται σε κοινωνική νευρικότητα και σε πολιτική ρευστότητα ακριβώς επειδή συμβαδίζει με την απουσία πειστικής κυβερνητικής πρότασης από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Η εικόνα του Συνασπισμού στις σφυγμομετρήσεις είναι η γλαφυρότερη αποτύπωση του αδιεξόδου: η «καλύτερη αντιπολίτευση» έρχεται από ένα κόμμα που επιλέγει την συνολική και απορριπτική κριτική προς το εγκατεστημένο σύστημα διακυβέρνησης. Η κοινή γνώμη είναι τόσο απογοητευμένη που προτιμά να διακηρύξει την απόρριψη, παρά να επιλέξει. Τίποτα δεν δείχνει σήμερα πως μπορεί κάτι να αλλάξει έως τις εκλογές – όσο μακριά ή κοντά κι αν είναι.
Η ακρίβεια δεν τσακίζει μόνο τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς. Ταυτόχρονα, διαλύει τις βάσεις του πολιτικού συστήματος χωρίς να έχουν ακόμη διαμορφωθεί ούτε στο ελάχιστο οι όροι της διαδοχής του.

3 comments:

mikros fokion said...

Μικρα
Μεγαλα
Εγκληματα

πως μπορει να αποφασισει θετικα ο ψηφοφορος για τα 2 κομματα οταν αυτα συναγωνιζονται μεταξυ τους σε λαμογιες και οταν η καθημερινοτητα του πολιτη γινεται συνεχως πιο εφιαλτικη... οταν τα μετρα μιας κυβερνησης γινονται ανεκδοτο (βλεπε μετρα φωλια) ή οι αποφασεις του προεδρου της αντιπολιτευσης γινονται και αυτες ανεκδοτο τοτε λογικο αποτελεσμα ειναι να φτανουμε στο τελος του δικομματισμου

mikros fokion said...

υγ: Οι πολιτες δειχνουν να αρνούνται το συστημα ή το συστημα αρνειται τους πολιτες;

Anonymous said...

Γιατί δεν υπάρχουν νέες αναρτήσεις; Αντιλαμβανόμαστε ότι πολλή δουλειά πρέπει να γίνει από τη νέα θέση εργασίας σας, αλλά τα κείμενα του Ελεύθερου Τύπου τουλάχιστον και κάποιες σύντομες σκέψεις τις περιμένουμε. Ελπίζουμε όχι εις μάτην...αν και ασφαλώς δικαιούστε σύντομες - υποψιάζομαι - διακοπές. Ενημερώστε μας.