Habemus καύσιμα

Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου – και τώρα που τελείωσε η απεργία των τελωνειακών, τώρα που το πανελλήνιο μπορεί να μην αγωνιά εάν θα έχει βενζίνη στη «μπέμπα» για να πεταχτεί για τσιγάρα στο περίπτερο και δεν θα ζήσει τον κοινωνικό εξευτελισμό ανάμεσα στα ειρωνικά χαμόγελα της γειτονιάς να πηγαίνει με τα πόδια στο ψιλικατζήδικο, τώρα δηλαδή που αποκαταστάθηκαν οι βασικές νόρμες συμπεριφοράς στη χώρα…

… τώρα μπορούμε να δούμε τι αφήνει πίσω της αυτή η απεργία. Ποια δηλαδή ήταν η στάση των πρωταγωνιστών της. Πρώτα, οι τελωνειακοί, δηλαδή η κοινωνία, όλοι εμείς. Μάχη. Μάχη μέχρις εσχάτων, μάχη για τη διατήρηση των κεκτημένων, έστω και με την απειλή της διάλυσης των υπολοίπων. Ο ένδοξός μας συνδικαλισμός. Δεν φταίνε οι τελωνειακοί, γιατί δεν είναι μόνον οι τελωνειακοί. Cosi fan tutti. Κι αφού έτσι κάνουν όλοι, γιατί κάποιος να πράξει διαφορετικά. Έτσι όλα εξαρτώνται από τη συγκυρία. Αν υπάρχει ένα μπαγιόκο στα κρατικά ταμεία εκείνη την εποχή, τα παίρνεις και φεύγεις. Άμα τύχεις στα στενά, και πέσεις και στην περίπτωση να χρειάζεται έναν αντίπαλο η κυβέρνηση για να δείξει πυγμή, την πατάς όπως οι τελώνες. Και σε έχουν δακτυλοδεικτούμενο οι υπόλοιποι φαρισαίοι, απολαμβάνοντας τα δικά τους «κεκτημένα»…

Ο δεύτερος είναι ο κ. Αλογοσκούφης. Θα ήταν χρήσιμο τώρα, που τελείωσε η απεργία και αποκαθίσταται η ομαλότης, γιατί –αφού πιστεύει ότι έπρεπε να καταργηθούν οι ειδικοί λογαριασμοί και να ισχύσει η τελική ρύθμιση-, γιατί τότε είχε κάνει εντελώς διαφορετική στην επιτροπή της Βουλής; Γιατί είχε δεχτεί το αίτημά τους για εξαίρεση; Η απάντηση, που πιθανολογώ ότι δεν θα ακούσετε, είναι απλή. Επειδή πίστευε πως δεν θα τον έπαιρναν πρέφα. Μην τον αδικούν. Ήθελε να τους τα δώσει. Δικοί του άνθρωποι είναι. Και ΔΑΚΕ και υπουργείο Οικονομικών και όλα τα καλά. Αλλά ήθελε να τους τα δώσει στα μουλωχτά. Μετά τον πήραν πρέφα άλλοι δικοί του, πολύ περισσότεροι, οι Εφοριακοί. Και εκεί κάπου το ωραίο παίγνιο πήρε τέλος…

Ο τρίτος πρωταγωνιστής είναι η αντιπολίτευση. Κατ’αρχάς η αξιωματική αντιπολίτευση. Μέχρι κάποια στιγμή απολάμβανε το ματς από την εξέδρα. Τι ωραία που ήταν. Έχανε ο Αλογοσκούφης. Μετά άρχισε λίγο ζόρι γιατί την πίεζαν να πάρει θέση. Και, εν τέλει, το ΠΑΣΟΚ, που άλλες φορές βγάζει ανακοίνωση μερικά μιλισεκόντ μετά την έναρξη μιας κινητοποίησης, μίλησε και γι’αυτήν. Λίγο πριν ανασταλεί, αλλά πάντως μίλησε. Τι είπε; Δύο πράγματα. Πρώτον, ότι ανέκαθεν (εννοούμε επί Νέας Δημοκρατίας, όχι επί δικών του κυβερνήσεων) το ΠΑΣΟΚ υπεστήριζε την κατάργηση των ειδικών λογαριασμών. Ώπα! Αυτό δεν έκανε ο Αλογοσκούφης; Είχε δίκιο; Όχι βέβαια. Είναι αρχή μας ότι ποτέ η κυβέρνηση δεν μπορεί να έχει δίκιο, ακόμη κι όταν συμφωνεί μαζί μας. Το ΠΑΣΟΚ είπε λοιπόν κάτι ακόμη. Ότι η κυβέρνηση πρέπει να κάνει διάλογο.

Επειδή διαισθάνομαι δυσκολίες κατανόησης, επιχειρώ να εξηγήσω. Η κυβέρνηση πράττει το σωστό, την κατάργηση των ειδικών λογαριασμών, αλλά πρέπει να κάνει διάλογο με μια ομάδα οργανωμένων συμφερόντων επί της ορθής της απόφασης. Διάλογο, προφανώς, για να την αλλάξει. Και, φυσικά, η ΠΑΣΚΕ των τελωνειακών ήταν αναφανδόν υπέρ της συνέχισης της απεργίας, για να μην έχουμε ψευδαισθήσεις δηλαδή. Το ΠΑΣΟΚ ζήτησε την κατοχύρωση διά του διαλόγου των μισθολογικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, εν προκειμένω των τελωνειακών. Αλλά εξ όνυχος τον λέοντα. Ό,τι για τους τελωνειακούς και για τους υπόλοιπους. Μήνυμα σοφό και σαφές: μην ανησυχείτε. Τώρα που μυρίζει εξουσία, τα κεκτημένα σας δεν θα κινδυνεύσουν. Όπως θα έλεγε και ο Ομπάμα, αυτή είναι μια αλλαγή στην οποία μπορούμε να πιστέψουμε…

Αντίδραση από το ΚΚΕ δεν είδα πλην της στήριξης των συνδικαλιστών του στην απεργία. Δεν περίμενε κανείς και κάτι διαφορετικό – το κόμμα έχει από καιρό τώρα μπερδέψει την ιερότητα του δικαιώματος της απεργίας με την ιερότητα των απεργών. Είναι σαν τις αγελάδες. Δεν τις αγγίζουμε. Μια διαφορά με τις ινδικές: αυτές ελπίζουμε να τις αρμέξουμε, στις εκλογές.

Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ήταν η συζήτηση στο Συνασπισμό. Ανανεωτικοί, Ρεύμα, Αλαβανικοί, Τσιπρικοί και συνεργαζόμενοι τσακωνόντουσαν για το εάν θα κάνουν κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ ή όχι. Ξεχνώντας ότι για να έχει νόημα να τσακωθείς με τον άλλο οδηγό για την ουρά στο πρατήριο, πρέπει να έχει βενζίνη η μάνικα.