Ο χειμώνας των θαυμάτων

Είναι Δευτέρα 1η Σεπτεμβρίου - και σε αυτή τη ζωή δύο πράγματα, λένε, είναι σίγουρα. Ο θάνατος και οι φόροι. Επειδή κάθε καινούργιο ξεκίνημα, όπως αυτό του Σίτυ, είθισται να συνοδεύεται από ευχές, να σας μεταφέρω την ευχή του Γιώργου Αλογοσκούφη προς όλους τους συμπολίτες: γεροί να είσαστε να πληρώνετε.
Η γραμμή άμυνας της κυβέρνησης είναι πως τα μέτρα είναι σωστά. Μόνο που σε αυτή τη σκληρή ζωή, το σωστό και το λάθος λίγη σημασία έχουν. Το πιο σωστό μέτρο μπορεί να γίνει κόλαση και με τη διάρκεια που έχουν οι αντιδράσεις ο κ. Αλογοσκούφης φλερτάρει με το κουδούνι της περίφημης Πύλης της Κολάσεως. Όπως ίσως θα θυμάστε η πύλη είχε από επάνω της μια επιγραφή. Όσοι μπαίνετε εδώ, αφήστε κάθε ελπίδα. Μπορεί να το χρησιμοποιήσει και για τις Εφορίες. Εάν ο Δάντης ζητήσει πνευματικά δικαιώματα, με την κατ’αποκοπή φορολόγηση θα μπει και μέσα...

Για το Σαρτρ η Κόλαση ήταν οι άλλοι. Για το Γιώργο Αλογοσκούφη είναι οι εφημερίδες - ίσως και ο Γιάννης Μανώλης. Για τον Καραμανλή είναι ο Τατούλης. Για το Γιώργο, ο Βαγγέλης - ίσως και η Άννα, και μπορεί να προκύψει και κανένας καινούργιος. Για τους υπόλοιπους είναι το εκκαθαριστικό. Και για τα κόμματα είναι η κάλπη. Ή οι δημοσκοπήσεις...

Το βέβαιο είναι πως για να βγάλουμε αυτό το χειμώνα θα χρειαστούμε ένα θαύμα. Ευτυχώς ζούμε σε μια χώρα όπου δεν σπανίζουν. Για σκεφτείτε ένα χρόνο πριν, σαν σήμερα. Αν σας έλεγαν πως με 70 νεκρούς, η κυβέρνηση θα σάρωνε στις εκλογές - θα λέγατε "μόνο με θαύμα". Αν σας έλεγα πως το ΠΑΣΟΚ θα συντριβόταν και λίγες μέρες μετά ο Γιώργος θα θριάμβευε και σήμερα όλοι θα συμφωνούσαν πως πρέπει να του δώσουν "πίστωση χρόνου" τι θα λέγατε; "Μόνο με θαύμα". Κι αν πέρυσι τέτοια μέρα ακούγατε από το Σφυγμό της Μέρας ότι στην τελευταία δημοσκόπηση ο Συνασπισμός έχει 11%, θα ψάχνατε για κάτι σοβαρότερο να ακούσετε. Πού να σας έλεγα ότι ο τίτλος πάνω από το 11% θα ήταν : "μεγάλη πτώση του Συνασπισμού", ε, τότε θα λέγατε "ούτε με θαύμα..."

Γιατί; Γιατί είστε δύσπιστοι. Εδώ μερικοί αρνούνται να πιστέψουν πως ο Κύριος που εχόρτασε τους πεντακισχιλίους με δυο ψάρια και πέντε φραντζόλες, δεν μπορεί να μετατρέψει μια τόση δα λιμνούλα σαν τη Βιστωνίδα σε ωραία ακίνητα, σε αστική ανάπτυξη στο Ολυμπιακό Χωριό. Προβλέπω επιτίμιο πολλές μετάνοιες στο Βατοπέδι...

Μία είναι η λύση, λοιπόν. Ένα θαύμα θα μας σώσει. Αν πίστευε και ο Αλογοσκούφης σε αυτά, θα περίμενε ένα για να κλείσει τον προϋπολογισμό. Αντ’ αυτού σκληρός ορθολογισμός, δηλαδή λογαριασμός. Μόνον αυτός. Οι υπόλοιποι ζούμε το μύθο μας στην Ελλάδα. Καλωσήρθατε, λοιπόν, στο χειμώνα των θαυμάτων...