Πολύ αργά για δάκρυα

Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου – και επειδή η συζήτηση ασφαλώς δεν πρόκειται να λήξει, μόνο και μόνο γιατί το είπε ο Καραμανλής στη Θεσσαλονίκη, συνέχεια επί της οθόνης. Υπάρχει δεοντολογικό ζήτημα με τη σύζυγο του υπουργού Τύπου, που είναι δημοσιογράφος και, οσονούπω, εκδότρια; Η κρίση είναι υποκειμενική (σε αυτό έχει δίκιο ο Πρωθυπουργός): πιστεύω πως το φεμινιστικό επιχείρημα είναι άσχετο και πως δεοντολογικό θέμα ασφαλώς υπάρχει.

Αλλά πολιτικό θέμα υπάρχει με την κα Ζαχαρέα; Εδώ η κρίση δεν είναι υποκειμενική. Πολιτικό θέμα με την κα Ζαχαρέα δεν υπάρχει. Κανένα. Κανένα απολύτως.

Γιατί για να υπάρξει πολιτικό θέμα, πρέπει κάποιος να το εγείρει. Πρέπει κάποιος, με θεσμικό ρόλο, με πολιτική νομιμοποίηση και εκπροσωπώντας θεμιτά την κοινωνία να το εγείρει και να το θέσει. Στην περίπτωση των κυβερνήσεων και των κυβερνώντων, αυτός ο κάποιος στον οποίο έχει ανατεθεί ο ρόλος του ελέγχου και της ανακίνησης πολιτικών ζητημάτων είναι η αντιπολίτευση, και κατεξοχήν η αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν το έκανε. Χρόνια τώρα δεν το έκανε. Δεν είπε λέξη. Δεν έκανε κιχ. Και τώρα, βραδυφλεγώς και ετεροχρονισμένα, που έλεγαν παλιότερα, ξύπνησε και χτυπάει κουδούνια για να μας ενημερώσει ότι ξημερώνει. Συγγνώμη, αλλά μεσημέριασε…

Πριν από λίγες μέρες, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, ο κ. Παπακωνσταντίνου έθεσε ένα ωραίο ερώτημα. «Σε μια σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινωνία», είπε, «είναι δυνατόν ο υπουργός Τύπου να έχει ως σύζυγο μία καταξιωμένη, επαναλαμβάνω, δημοσιογράφο, η οποία όμως σχολιάζει το βράδυ στο δελτίο τις κυβερνητικές κινήσεις της ημέρας;» Έλα μου ντε… Ωραία ερώτηση. Αλλά σε ποιόν την κάνει; Στο Ρουσσόπουλο; Λάθος προορισμός.

Γιατί δεν ρωτάει τον κ. Αθανασάκη, ας πούμε. Γιατί δεν ρωτάει τον κ. Βούγια. Γιατί δεν ρωτάει την κα Αράπογλου. Γιατί δεν ρωτάει την κα Διαμαντοπούλου. Όλοι αυτοί διετέλεσαν επί πέντε χρόνια τώρα εκπρόσωποι, γραμματείς και οφφικιούχοι του Κινήματος. Το οποίο διαθέτει και πρόεδρο – εκτός από εκπρόσωπο. Τι έκαναν κάθε βράδυ στις οκτώ για μήνες και για χρόνια όταν, ας πούμε, έλεγε η κα Ζαχαρέα το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Μέγκα; Έκαναν βραδυνό τζόγκινγκ στις κορυφογραμμές όπου δεν πιάνει ή έβλεπαν Τσάνελ 9;

Με ποια αξιοπιστία, ας πούμε, μπορεί να θέσει τέτοιο θέμα ο κ. Ραγκούσης ως γραμματέας, όταν δεν έχει βγάλει άχνα ως εκπρόσωπος – ή οι προκάτοχοί του; Τότε δεν τους πείραζε και τώρα τους πειράζει; Τώρα τους μάρανε η Μάρα;

Υπάρχει βέβαια και η απλή εξήγηση. Ότι στο θέμα αυτό το ΠΑΣΟΚ έκανε στροφή 180 μοιρών. Δεν σας κάνει και καμμία κατάπληξη, ε; Να τώρα που είπα στροφή θυμήθηκα ότι και για τις ευρωεκλογές, το ΠΑΣΟΚ πήγε από τη χαλαρή ψήφο στο δημοψήφισμα. Στο θέμα αυτό το ΠΑΣΟΚ έκανε στροφή 180 μοιρών.

Όσο για τη στρατηγική έναντι του Καραμανλή, μέχρι τώρα ξέραμε ότι είναι στο στόχαστρο του κ. Παπανδρέου. Αυτός προσωπικά. Όχι οι υπουργοί του. Όλα χρεώνονταν στον Καραμανλή. Όχι πια. Τώρα «δεν θα ξαναασχοληθεί μαζί του». Στο θέμα αυτό το ΠΑΣΟΚ έκανε στροφή 180 μοιρών.

Δεν είναι μόνο η στρατηγική, φυσικά. Είναι εξίσου και η πολιτική, αρκεί να θυμηθείτε το άρθρο 16 και τη συνταγματική αναθεώρηση. Στο θέμα αυτό, περίεργο…, το ΠΑΣΟΚ έκανε, μα τι άλλο…, στροφή 180 μοιρών.

Με τέσσερις –ή έξι, ή οχτώ, ή δέκα ζωή να χουμε…- στροφές 180 μοιρών, είναι απλά μαθηματικά. Βρίσκεσαι στην ίδια ακριβώς θέση. Ο άλλος μπορεί να ανεβαίνει ή να κατεβαίνει. Εσύ όμως εκεί, στην ίδια θέση. Ζαλισμένος αλλά ακίνητος.