Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει - παρά τις φιλότιμες προσπάθειές της

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου – και η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει. Ό,τι κι αν γίνει, ό,τι κι αν κάνει. Αυτή τη χώρα δεν την πιάνει τίποτα. Άλλωστε δεν υπάρχουν πολλά μέρη όπου ο σεισμός να αποκαλείται συνήθως «σωσμός» και σε αυτόν τόσοι πολλοί να προσβλέπουν.

Δεν την πιάνει τίποτα. Με 6,5 Ρίχτερ και δεν έπεσε τούβλο. Απολύτως φυσικό και αναμενόμενο. Άλλωστε αυτές οι γιορτές μας επεφύλαξαν τέτοιες κυρίως παραδοξότητες. Ο ένας έπεσε από τον 4ο όροφο και επεβίωσε και οι γιατροί πιστεύουν ότι θα γίνει καλά – που είναι και το μόνο καλό σε μια κατά τα άλλα αξιοθρήνητη υπόθεση. Ο άλλος ρίχτηκε με βουτιά στις ρόδες ενός φορτηγού και έσπασε λίγο τα πλευρά του. Εν αντιθέσει προς τους πρωταγωνιστές που είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν και τη ζωή τους για το αντίθετο, η μοίρα θέλει αυτή τη φορά να μαθευτεί η αλήθεια.

Μέσα σε όλα αυτά, δυσκολευτήκαμε να ευχηθούμε αίσιον και ευτυχές το νέον έτος. Αίσιον – δεν το πολυβλέπω. Για την ώρα, μάλλον, απαίσιον προδιαγράφεται. Όλο και πιο βαθιά στην κληροδοτημένη λασπουριά των προηγούμενων χρόνων. Είναι να απορεί κανείς που οι πατριώτες την κοπανάνε μαζικά σε κάθε ευκαιρία και με την επιστροφή από τις εκδρομές των Χριστουγέννων η βασική συζήτηση αφορά την εξασφάλιση δωματίου (και συχνά διακοποδανείου) για την Καθαρή Δευτέρα, την 25η Μαρτίου και –ναι, γιατί να απογοητευόμαστε- το Πάσχα είναι τόσο, μα τόσο κοντά πια…

Εκεί στις μακρινές χιονισμένες βουνοκορφές ίσα που ακουγόταν το πνιχτό κλάμα της κυβέρνησης γιατί όλοι ακόμη ασχολούνται με το θέμα Ζαχόπουλου, γιατί δεν «παίζει» και κάτι άλλο στα δελτία ειδήσεων. Αναρωτιέμαι τι ακριβώς έκανε αυτές τις μέρες η κυβέρνηση ώστε να δικαιούται μια θέση στην επικαιρότητα. Δεν έχει πάντως το παράπονο ότι τα στελέχη της κάνουν δηλώσεις και αποσιωπώνται. Από την πλευρά της, οι γιορτινές μέρες πέρασαν όπως επιβάλλει η παράδοση: σε σιωπηλή κατάνυξη.

Όσο για την αξιωματική αντιπολίτευση, εάν την συναντήσετε να της ευχηθείτε και εκ μέρους μου. Ρώτησαν χθες στον Αγιασμό των Υδάτων τον κ. Παπανδρέου για την υπόθεση Ζαχόπουλου και τους απάντησε «χρόνια πολλά σε όλους». Ασμένως προσυπογράφω, άλλωστε κι αυτή είναι μια μέθοδος για να εξασφαλιστούν χρόνια πολλά, αν όχι σε όλους, πάντως σε ορισμένους που το έχουν τόσο ανάγκη αυτές τις άγιες μέρες.

Ένα διάλειμμα εργασίας, λοιπόν, και ξανά προς τα χιόνια τραβά – το χιόνι μας κάνει τη χάρη, άλλωστε, να σκεπάζει τα πάντα και να μην φαίνονται. Άγιο χιόνι – αλλά κάποτε θα λειώσει.