Όλο και πιο κάτω - δεν έχει πάτο...

Τρίτη 15 Ιανουαρίου – και χθες πέρασα πάρα πολύ όμορφα. Πρώτα πήγα στο Μέγαρο Μουσικής. Όπως λένε και οι Εγγλέζοι, αυτά που άκουσα ήταν μουσική στα αυτιά μου. Πρώτα άκουσα τους υπεύθυνους της οργάνωσης Διεθνής Διαφάνεια να περιγράφουν τις επίπονες και εξοντωτικές προσπάθειες που χρειάστηκε να καταβάλει η Ιορδανία για να βρεθεί καλύτερη από την Ελλάδα σε μπαχτσίσια και λαδώματα, σε μέσον και υπαλληλική διαφθορά. Βεβαίως εν Ελλάδι το μέσον, το ρουσφέτι όπως αποκρουστικά το αποκαλούσαμε παλιά, έχει πλήρως εξευρωπαϊστεί και αποκαλείται πλέον «κονέ». Αυτό είναι σύγκλιση…

Μετά άκουσα τον κ. Παπανδρέου να λέει κάτι που το έχω εμπεδώσει από την εποχή που αρχηγός της αντιπολίτευσης ήταν ο κ. Καραμανλής: ότι για όλη αυτή την αθλιότητα φταίει η κυβέρνηση. Αν άλλαζε και ερχόταν (λέμε τώρα…) το ΠΑΣΟΚ, όλα θα ήσαν καλύτερα. Αυτό ακριβώς μας έπεισε και παλιότερα. Ότι εάν έφευγε το ΠΑΣΟΚ και ερχόταν η Νέα Δημοκρατία όλα θα ήταν καλύτερα. Δίκιο δεν είχαμε;

Βεβαίως είχαμε δίκιο. Μετά άκουσα τον Πρωθυπουργό, που όταν ήταν αρχηγός της αντιπολίτευσης έλεγε πως για όλα έφταιγε η κυβέρνηση. Τώρα υποσχέθηκε να προχωρήσει απαρέγκλιτα στο δρόμο της διαφάνειας και των μεταρρυθμίσεων και να καταβάλει έως και την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του για αυτό τον μείζονα πολιτικό στόχο. Κάτι μου θύμισε, βέβαια, αλλά δεν μπορούσα να θυμηθώ τι ακριβώς γιατί πάει και καιρός πια…

Μετά πέρασα και μια βόλτα από το Μουσείο Μπενάκη, είχε την έκθεση με τα εξώφυλλα της Athens Voice, για να πάρω μια ανάσα πραγματικών ανθρώπων και πραγματικής δημιουργίας – που εν αντιθέσει με το σύλλογο των απανταχού Κλινδιωτών και τον ιερό ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας στην Κάτω Παναγιά, δεν έλαβε (ούτε και περίμενε) χρηματοδότηση από τον κ. Ζαχόπουλο και τους ομοίους του στο υπουργείο Πολιτισμού. Που πρέπει να του αναγνωρίσουμε ότι εκπροσωπεί επάξια και με ακρίβεια τον πολιτισμό μας…

Αλλά ας μην σας απασχολώ με δευτερεύοντα. Θα έχετε κι εσείς χαρεί με όσα ακούσατε από τον κ. Καραμανλή και τον κ. Παπανδρέου επίσης, ο καθένας το κατά δύναμιν, για την Διαφάνεια στην Ελλάδα και την αμετάκλητη απόφασή τους να την πατάξουν αμείλικτα. Μετά πάλι γύρισα σπίτι. Και άνοιξα τηλεόραση.

Και τι θυμήθηκα; Πριν από 20 χρόνια, η λέξη διαφάνεια ήταν πάλι στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Τότε την είχαμε μάθει στα ρώσικα. Την έλεγαν «γκλάσνοστ». Και «εμπρός της γης οι διεφθαρμένοι», έμαθαν το μάθημά τους. Ότι, δηλαδή, ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, εάν κάποια στιγμή αποφασίσει ή υποχρεωθεί σε διαφάνεια, δεν μεταρρυθμίζεται. Καταρρέει. Όπως κατέρρευσε με τη «γκλάσνοστ» η Σοβιετική εξουσία. Όπως διαλύθηκε, με τα «καθαρά χέρια» το μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα της Ιταλίας. Γι’αυτό και τα συστήματα αμύνονται απέναντι στη διαφάνεια. Γι’αυτό και η διαφάνεια και η μεταρρύθμιση απαιτούν σύγκρουση. Και ανθρώπους που θα την αποφασίσουν.