Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου – και ο δήμος Αθηναίων έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία με ένα ωραίο, και πολύ χρήσιμο, σύνθημα: βρες το σωστό σημείο. Μπορεί να αξιοποιηθεί και από αρκετές άλλες απόψεις. Η κεντρική ιδέα είναι απλή: Όταν έχεις ένα σκουπίδι στα χέρια σου, μην το πετάς όπου να ‘ναι – κάπου κοντά έχει ένα κάδο απορριμμάτων. Η προσπάθεια που απαιτείται για να τον εντοπίσεις και να φτάσεις έως εκεί είναι μικρότερη σαφώς από εκείνη που θα χρειαστεί για να καθαρίσουμε τα λερωμένα, τα άπλυτα άμα τα πετάμε στη μέση του δρόμου.
Κοίτα να δεις πόσο επίκαιρο έρχεται… Το σωστό σημείο μπορεί να είναι σωτήριο. Σκεφθείτε τον κ. Νικολουτσόπουλο που βρήκε το σωστό σημείο, στο Αιγινήτειο, όπως πιστοποιούν πραγματογνώμονες. Πού θα ήταν σήμερα εάν δεν το είχε εντοπίσει;
Ή, πάρτε παράδειγμα το Μακεδονικό. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι κρατάμε στα χέρια μας ένα απομεινάρι από το παρελθόν. Δεκαεφτά χρόνια, οι παλιές μας αμαρτίες και αβελτηρίες έχουν γίνει τυμπανιαίο πτώμα. Μυρίζει σε όλη τη γειτονιά – και μόνον εμείς επιμένουμε ότι πρόκειται για εκλεκτό άρωμα. Αφού, επιτέλους, αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι άλλο εκτός από το να υποδυόμαστε ότι δεν υπάρχει, το ζήτημα είναι να βρούμε το σωστό σημείο. Να μην το αφήσουμε να σαπίζει, να μην το πετάξουμε όπου τύχει, να μην το ρίξουμε στους απέναντι, αλλά δεν θα δεχτούμε κιόλας να το καταπιούμε. Το ενδιαφέρον είναι πως το σωστό σημείο υπάρχει και είναι η ώρα να βρεθεί…
Σκουπίδια από το παρελθόν είναι γεμάτη και η εσωτερική πολιτική. Όλοι ψάχνονται – αλλά έως τώρα η γενική αντίληψη είναι πως πρέπει να τα κρύψουμε, αλλά όχι να απαλλαγούμε από αυτά. Απλώς να μην φαίνονται, να τα σκουπίσουμε κάτω από το χαλί – που λένε και οι Εγγλέζοι.
Εδώ κι αν είναι κρίσιμο το σωστό σημείο. Πρέπει, ας πούμε, μια κυβερνητική πολιτική να είναι του δηλωμένου «μεσαίου χώρου» και ταυτοχρόνως αρκετά ισχυρή σε πιέσεις από την καρατζαφέρεια πτέρυγα. Το ερώτημα αρχίζει να γίνεται μεταφυσικό: υπάρχει άραγε τέτοιο σωστό σημείο;
Σε άλλες περιπτώσεις τα πράγματα είναι πιο απλά – τουλάχιστον στη θεωρία, γιατί στην πράξη αποδεικνύονται δυσχερέστατα. Χθες, τα μέλη και οι φίλοι του ΠΑΣΟΚ προσήλθαν (δεν θα έλεγα ακριβώς «μαζικά») στις κάλπες για να ψηφίσουν για το συνέδριό τους. Πού είναι το σωστό σημείο; Η κρατούσα αντίληψη είναι πως το σημείο βρίσκεται στα αριστερά. Εκεί, βέβαια, παρατηρείται πληθώρα χώρων υποδοχής ψήφων. Υπάρχουν κόκκινες καλποδόχοι, υπάρχουν πράσινες καλποδόχοι, υπάρχει και μια πολύχρωμη που μεγαλώνει και μαζεύει κόσμο.
Έτσι μένει ένας μεγάλος χώρος άδειος και έρημος κι όσοι θέλουν να μείνουν εκεί αισθάνονται σαν να είναι οι ίδιοι απορρίμματα μιας πολιτικής που απλώς δεν τους υπολογίζει.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
4 comments:
Παρακολουθώ το Blog σας αρκετό καιρό, και έχω μιά απορία: Γιατί επιτρέπετε σχόλια, όταν δεν απαντάτε ΠΟΤΕ σε ΚΑΝΕΝΑ?
Είναι κρίμα, γιατί οι αναρτήσεις σας είναι αξιόλογες, και ο διάλογος θα προσέθετε στην συνολική εικόνα του blog σας που σήμερα αποπνέει μυρωδιά μούχλας.
Επί πλέον, θα αύξανε και τον αριθμοπ των σχολίων άνω του θλιβερούσημερινού 0 ή 1
Μαλλον όμως δεν θα απαντήσετε και εδώ.
Μην είσαστε τόσο αυστηρός. Μέχρι πριν από λίγο καιρό απαντούσα σχεδόν σε όλα τα σχόλια που το περιεχόμενό τους επέβαλλε ή επέτρεπε απάντηση και δεν περιλάμβανε μόνο διατύπωση απόψεων.
Είναι αλήθεια ότι εδώ και λίγο καιρό το έχω αμελήσει. Αλλά ίσως να έχετε δίκιο ότι αφού δεν υπάρχει ο απαιτούμενος χρόνος για σχολιασμό και απαντήσεις ίσως θα ήταν καλύτερα να διακόψω προσωρινά ή και μόνιμα την ύπαρξη σχολίων.
Δεν βρίσκω θλιβερό να μην υπάρχουν σχόλια, ή να υπάρχει ένα-δύο, αλλά καταλαβαίνω τη δυσφορία κάποιου που γράφει και περιμένει απάντηση που δεν έρχεται.
Μάλλον, λοιπόν, προς τα τέλη της εβδομάδας θα το διακόψουμε - και στο μέλλον ελπίζω να το ξαναδούμε, γιατί (σας προλαβαίνω) blogging χωρίς σχόλια είναι ομολογουμένως παράδοξο και κολοβό...
http://piratesofpress.blogspot.com/
Δείτε το κιαυτό αξίζει τον κόπο. Χωρίς φανφάρες και υπανιγμούς με προβληματισμό και λογική. Άποψη που χαίρετε να βρίσκει διαφωνούντες.
Ομολογώ ότι δεν περίμενα απάντηση, ζητώ συγγνώμη γιά την κακοπιστία μου, αλλά, η στατιστική είναι ισχυρή επιστήμη, όχι όμως και ακριβής.
Γράφετε μόνος σας "blogging χωρίς σχόλια είναι ομολογουμένως παράδοξο και κολοβό..."
Θα διαφωνήσω, απλά δεν είναι blogging! Θα είναι μιά σελίδα σχολιασμού της καθημερινότητας, τίποτε περισσότερο από μιά στήλη σε εφημερίδα. Ελάχιστοι θα την διαβάζουν, οσοι διαβάζουν Blogs προσελκύονται από τον πλουραλισμό των απόψεων και από την ανταλλαγή τους.
Εν τούτοις, οι απόψεις σας προκαλούν, οι απόψεις σας ελκύουν τον διάλογο. Ο σφυγμός της μέρας ίσως δεν "πιάνεται" μόνο από τον δημοσιογράφο. Και ο σωστός διάλογος λείπει σήμερα, αγαπητέ Φοίβο.
Θα τολμούσα μιά πρόταση: Αντί να ευνουχίσετε το Blog σας, περιορίστε τα θέματα: Αντί "Ο Σφυγμός της μέρας", ας είναι "Ο σφυγμός της εβδομάδας", με πλούσιο διάλογο πάνω σε σημαντικά θέματα. Ας μην δημοσιεύετε όλα τα σχόλια. Δημοσιεύστε μονον τα αξιόλογα, αλλά με απαντήσεις.
Με την καθημερινότητα ασχολούνται όλοι. Ελάχιστοι όμως εκφέρουν απόψεις, σχολιάζουν αυθεντικά.
Κάνετε το Blog σας σταθμό, κέντρο σχολιασμού και ανταλλαγής αυθεντικών απόψεων επί σημαντικών θεμάτων. Ενα Blog στο οποίο ο επισκέπτης θα είναι υερήφανος που η άποψή του σχολιάστηκε.
Και αφήστε το... Blog. Μην το ευνουχίσετε.
Η άποψή σας θα με τιμούσε, και υπόσχομαι να μην επανέλθω.
Post a Comment