Τρίτη 12 Φεβρουαρίου – και το Ασφαλιστικό είναι βαρόμετρο για την κυβέρνηση. Όχι τόσο για τις αντιδράσεις. Όχι τόσο για το πολιτικό κόστος, που έχει κάθε ρύθμιση η οποία επηρεάζει τις ζωές των ανθρώπων. Ούτε καν για την αλλαγή της πολιτικής ατζέντας, που σε αυτή τη συγκυρία δεν είναι μόνο ο απόλυτος στόχος της κυβέρνησης, αλλά και καθοριστικός παράγοντας για τις πολιτικές εξελίξεις συνολικά.
Το Ασφαλιστικό είναι κρίσιμο για την κυβέρνηση με βασικό κριτήριο όχι τι θα κάνει, αλλά τι ΔΕΝ θα κάνει. Την Παρασκευή θα μάθουμε οριστικά από τον Πρωθυπουργό τι εννοεί λέγοντας μεταρρυθμίσεις. Έχει μπροστά του δύο επιλογές. Η μία είναι να παρουσιάσει μια μίνιμαλ εκδοχή των αλλαγών. Θα σηματοδοτεί μια πολιτική ήττα, μια παραδοχή και μια παράδοση στον ευρύ και ετερόκλητο συνασπισμό όλων εκείνων που για τον ένα ή τον άλλο λόγο, αγνό ή λιγότερο αγνό, ειλικρινή ή λιγότερο ειλικρινή, από ιδεολογία ή από καθαρό κυνισμό, αποφάσισαν ότι αυτή η χώρα μπορεί να παρακολουθήσει αμέριμνη την κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος πάνω στα κεφάλια των σημερινών 30άρηδων, αν όχι και 40άρηδων.
Η άλλη εκδοχή είναι να επιλέξει τη ρήξη, να δώσει πραγματικό πολιτικό νόημα στη μεταρρύθμιση. Δεν θέλω να υποτιμήσω την πολιτική ισχύ αυτής της παρδαλής κοινωνικής συμμαχίας που αντιτάσσεται στις συγκεκριμένες αλλαγές και σε τόσες άλλες ώστε να υποψιάζεται κανείς πως είναι η σύμπλευση των αλλεργικών με κάθε αλλαγή. Την ισχύ της την αντλεί κυρίως από το άλλοθι που προσφέρουν οι ειλικρινείς στους πολυμήχανους και οι ιδεολόγοι στους κυνικούς. Αλλά ισχύ έχει. Μια πραγματική σύγκρουση θα είχε για την κυβέρνηση αίμα, ιδρώτα και δάκρυα. Θα είχε ίσως και κλονισμό της κοινοβουλευτικής της πλειοψηφίας. Αλλά θα είχε κάτι που έχει λείψει πολύ καιρό από το κυβερνητικό σώμα και βρίσκεται στη βάση των ταλαιπωριών στις οποίες υποβάλλεται από τις εκλογές και μετά: θα της δώσει πολιτικό περιεχόμενο, πλατφόρμα και όχημα για την προβολή μιας ουσιαστικής πρότασης προς την κοινωνία.
Αν δεν το κάνει, ας μην διαμαρτύρεται γιατί η ενασχόληση της επικαιρότητας εστιάζεται τόσο παρατεταμένα στην πιο αξιοθρήνητη πλευρά της πολιτικής.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Πολύτιμη η διάκρισή σας για "το άλλοθι που προσφέρουν οι ειλικρινείς στους πολυμήχανους και οι ιδεολόγοι στους κυνικούς". Όχι τόσο για τη συγκεκριμένη περίπτωση, όσο για την ανάγκη να γίνονται διακρίσεις σήμερα που όλα γενικεύονται, πολτοποιούνται, περιπίπτουν σε χονδρική αντιμετώπιση (το δικό σας gobelin, πολύ επιθυμητό, είναι δυστυχώς είδος εν ανεπαρκεία).
Και πολύτιμη, επίσης και κυρίως, ως απάντηση σε εκείνο το επιχείρημα περί υποτιθέμενων "αμυντικών ανακλαστικών της ελληνικής κοινωνίας" συλλήβδην. Χονδρικό και αυτό, εισαγόμενο και εξ αντιγραφής από εγχειρίδια του συρμού.
Post a Comment