Πέμπτη 29 Νοεμβρίου – και οι άνθρωποι κάνουν τις θέσεις, όχι οι θέσεις τους ανθρώπους. Όσο κοινότοπο είναι ως διαπίστωση, άλλο τόσο σπάνιο γίνεται όταν προσπαθείς να βρεις παραδείγματα in vivo. Ο Αλέκος Αλαβάνος χαρίζει ένα τέτοιο σε εποχή άνυδρη για την πολιτική μας ζωή.
Αν μπορεί και δεν μένει, από πολιτική άποψη κάνει λάθος. Αν είναι τόσο πιεστικοί οι προσωπικοί λόγοι που έχει, ποιος μπορεί να μην τους σεβαστεί. Από εκεί και πέρα όμως το προσωπικό υπόδειγμα που κατοχυρώνει πηγαίνει πολύ πέρα από το μικρό κόμμα του Συνασπισμού.
Ο κ. Αλαβάνος είναι ο πρώτος και μόνος πολιτικός αρχηγός της μεταπολίτευσης από όσο γνωρίζω που αποχωρεί οικειοθελώς στην κορύφωση της σταδιοδρομίας, στο ζενίθ της επιρροής του, την ώρα ακριβώς που είναι ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του χώρου του. Και μάλιστα έχοντας κατακτήσει με κόπο, μέσα από δύσκολες πολιτικές επιλογές, μέσα από ρίσκα και μάχες, μέρα τη μέρα, ψήφο την ψήφο, αυτή τη θέση και την εμβέλεια που σήμερα κατέχει.
Έκανε στο κόμμα του αυτό που έχουν να κάνουν οι ηγέτες: καθόρισε μια γραμμή πλεύσης (την όποια επέλεξε), χωρίς να πετάξει από το καράβι όσους διαφώνησαν αλλά και χωρίς αμφιταλάντευση ως προς την κατεύθυνση. Και ταυτόχρονα ανέδειξε με αποφασιστικό τρόπο μια νέα γενιά στελεχών. Διεύρυνε το χώρο του και δημιούργησε και το πολιτικό και το στελεχιακό του μέλλον.
Και τώρα, που αποχωρεί, το κάνει πάλι με υποδειγματικό τρόπο. Με δική του πρωτοβουλία, στην καλύτερή του ώρα, εξασφαλίζοντας έτσι πως θα έχει καθοριστική επιρροή στη διαδοχή του. Ακόμη και οι προσωπικοί λόγοι που επικαλέστηκε δείχνουν μια σχέση υγείας όχι πολύ συνήθη με την πολιτική. Έχουμε εθιστεί, ιδιαίτερα στο παρελθόν, στη λογική των πολιτικών που δεν υπάρχουν έξω από τις θέσεις ευθύνης, που «ζουν για την πολιτική» - αντί της πολιτικής ως ανθρώπινης δραστηριότητας, με ειδικά χαρακτηριστικά ίσως, αλλά όχι για ένα ειδικό υβρίδιο του ανθρωπίνου είδους που παύει να αναπνέει όταν αποσυνδεθεί είτε για ατομικούς είτε για εκλογικούς λόγους από τη θέση του.
Ένα μόνο που έκανε ο κ. Αλαβάνος θα φέρει δυσκολίες στο κόμμα του. Έφτιαξε μεγάλα τα παπούτσια που πρέπει να γεμίσει ο διάδοχός του.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Επιτέλους! Είχαμε χάσει συνέχειες...Εξαιρετικά όλα τα σχόλια του Σφυγμού για το ασφαλιστικό. Συμμερίζομαι απολύτως τη λογική σας. Και τη σημερινή εισαγωγή σας για το θέμα του κ. Αλαβάνου που την άκουσα - δικαίως - πολύ "ανήσυχη" για το μέλλον του πολιτικού δυναμικού μας.
Γι΄αυτό έχει νόημα να ξαναδιαβάζεις αυτό που άκουσες το πρωί: για τον τίτλο και για δυο λεξούλες στην τέταρτη πρόταση από το τέλος. Και, ναι, υπάρχουν εκείνοι που μπαίνουν στον "πειρασμό της δράσης" και εκείνοι που αντλούν ύπαρξη από την πολιτική. Για τον Αλαβάνο έχετε δίκιο, ανήκει στους πρώτους.
Post a Comment