Δευτέρα 5 Νοεμβρίου – και λένε πως στην πολιτική το παν είναι το τάιμινγκ. Να κάνεις τη σωστή κίνηση στο σωστό χρόνο. Να έχεις μετρήσει το τικ-τακ του ρολογιού και να χτυπάς την ώρα που ο αντίπαλος δεν το περιμένει, να αφουγκράζεσαι (που λέγαν και τα ωραία χρόνια του 80) το σφυγμό του λαού και να ανταποκρίνεσαι αμέσως και καίρια στις επιθυμίες του. Η τέλεια δήλωση τη μια στιγμή είναι η απόλυτη καταστροφή την επόμενη. Όλα είναι θέμα σωστού χρόνου.
Αν αυτό είναι η πολιτική, τότε στο ΠΑΣΟΚ έχουν κάθε λόγο να αισιοδοξούν. Μια ανασκόπηση των μόλις έξι εβδομάδων που έχουν μεσολαβήσει από τις εκλογές, δείχνει πως έχει αποκτήσει μια απαράμιλλη ικανότητα χειρισμού του πολιτικού χρόνου. Μετρήστε: ο Γιώργος Παπανδρέου το βράδυ των εκλογών μιλά για «επαναβεβαίωση της εμπιστοσύνης». Μεγάλη (και σωτήρια για τον ίδιο) ιδέα, μεγάλη ταχύτητα και επιδεξιότητα. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος το αντιλαμβάνεται αμέσως και σπεύδει στο Ζάππειο. Παρόλα όσα ειπώθηκαν – ταχύτατο ρεφλέξ. Ο Κώστας Σκανδαλίδης αφήνει τους άλλους να τρώνε (το δείπνο και το χρόνο τους) και εκδηλώνει την τρίτη υποψηφιότητα. Τους πρόλαβε και ατύχησαν.
Αλλά ο χρόνος, εκτός από το να επιβραβεύει, τιμωρεί κιόλας. Οι άλλοι βαρώνοι, δούκες, κόμητες, οφφιτσιούχοι και επίδοξοι δελφίνοι, ένα σώμα ματαιωμένων ελπίδων, όσο αργότερα μίλησαν, τόσο πιο πολύ έχασαν. Όπως διαπιστώνει σήμερα η κα Διαμαντοπούλου, άλλο εννοούσε ο Μιττεράν όταν έλεγε ότι στην πολιτική πρέπει να δίνεις «χρόνο στο χρόνο». Η ωρίμανση είναι ένα στάδιο – αλλά δεν είναι το τελευταίο. Δεν αρκεί να σφυρίζεις, ή να νομίζεις ότι σφυρίζεις την παράταση. Πρέπει να υπάρχει και αγώνας – αλλιώς είσαι σε λάθος γήπεδο, σε λάθος ματς, αν όχι και σε λάθος κατηγορία.
Και, μετά, οι άνθρωποι από τις ωραίες και αθώες εποχές των μεγάλων οραμάτων, έχουν γίνει (δεν ξέρω γιατί…) πιο καχύποπτοι, πιο πονηροί, πιο υποψιασμένοι. Τους λες πως περίμενες να ωριμάσουν οι συνθήκες και δεν το πιστεύουν. Τους λες πως ήθελες να ακούσεις θέσεις, τοποθετήσεις, ιδέες και προγράμματα και πάλι δεν το πιστεύουν – ίσως γιατί εάν τα είχες ακούσει εσύ κάτι μπορεί να είχε πάρει και το δικό τους αυτί. Τους λες πως ήθελες να μην αποφασίσεις με προχειρότητα –γιατί τα μεγαλοστελέχη έχουν αυξημένη ευθύνη έναντι της παράταξης- και εκείνους τους τρώει το σκουλήκι της υποψίας μήπως όλα αυτά δεν είναι η καθαρή αλήθεια, μήπως υπάρχει κάτι ανομολόγητο, μήπως υπάρχει ακόμη και στη δική τους, την παράταξη των κρυστάλλινων ιδεολογικών προθέσεων και των αδαμάντινων πολιτικών τοποθετήσεων, κάποιο ελάχιστο ψεγάδι υποβολιμαίας σκέψης, μήπως βρεθεί δηλαδή κανείς που να είπε να περιμένει το επόμενο τρένο, ή τις επόμενες δημοσκοπήσεις.
Στην πολιτική δεν είναι κακό να ξέρεις να χειρίζεσαι το χρόνο. Αλλά για να έχει αξία ο χειρισμός του χρόνου πρέπει να υπάρχει πρώτα πολιτική.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Νομίζω πως η σημερινή εισαγωγή είναι αυτό που λένε "σφάξιμο με το βαμβάκι". Και πράγματι, ούτε πολιτική υπάρχει στο ΠΑΣΟΚ τις τελευταίες εβδομάδες (πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων), ούτε αδαμάντινες και κρυστάλλινες θέσεις και προθέσεις. Κατά συνέπεια, το timing έδειξε πως κάποιοι μάλλον περίμεναν να δουν πού θα κάτσει η μπίλια στη ρουλέτα. Και κατάφεραν και να αποδομηθούν οι ίδιοι, αλλά και να κόψουν τις γέφυρες με τις υπόλοιπες πλευρές.
Ο χρόνος είναι irrelevant και είναι το παν. Υπάρχει πολύ χρόνος κρυμένος μέσα στο χρόνο, αλλά και πράγματα, άνθρωποι, που σαπίζουν πριν ωριμάσουν. Και πόσο δίκιο έχετε όταν λέτε ότι έχουμε γίνει καχύποπτοι, τους καίμε τους ανθρώπους στα λιγότερα χιλιόμετρα - πολλώ μάλλον τους πολιτικούς...Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και υπομονή - αλλά ταυτόχρονα υπάρχει και πολύ από αυτό το "ανεκτικόν του λαού", που έγραφε ο Ροϊδης. Λόγια πολλά, μπιζιμποντισμός αλλά "πρέπει να υπάρχει και αγώνας"...
Post a Comment