ΑΝ (όχι του Κίπλιγκ)

Πέμπτη 1η Νοεμβρίου – και η δουλειά είναι καθήκον, είναι υποχρέωση. Μερικές φορές είναι και διασκέδαση. Σκέπτομαι, ας πούμε, χτες το βράδυ τον πρεσβευτή (τον λέμε έτσι για συντομία) της ΠΓΔΜ στην Αθήνα. Θεωρητικώς έβλεπε τηλεόραση για επαγγελματικούς λόγους. Έχω μια υποψία ότι στα απομνημονεύματά του θα το έχει στο κεφάλαιο «ψυχαγωγία».

The best of Athens, λοιπόν. Τι είδε ο πρεσβευτής πατώντας το on στο τηλεκοντρόλ χτες το βράδυ στις 8; Είδε μια χώρα να αντιμετωπίζει μεγάλο ζήτημα, να τσακώνεται, η ηγεσία της να προβληματίζεται και να διαπληκτίζεται. Γιατί; Το επιχείρημα πηγαίνει ως εξής:

Σήμερα αρχίζουν οι τελικές διαπραγματεύσεις για το όνομα στη Νέα Υόρκη.
ΑΝ υποθέσουμε ότι προχωρούν κάτι που δεν συνέβη 15 χρόνια τώρα, ΑΝ υποθέσουμε ότι ο Νίμιτς κάνει μια πρόταση που να μην μας βγάλει από τα ρούχα μας όπως η προηγούμενη που ρωτούσε πώς θα λέγεται η ελληνική Μακεδονία, ΑΝ τα Σκόπια τη δεχτούν, ΑΝ τη δεχτεί και η ελληνική κυβέρνηση, ΑΝ η πρόταση φτάσει στη Βουλή, ΑΝ την δέχεται μεν η κυβέρνηση αλλά όχι τα άλλα κόμματα, ακόμη κι αυτά που έχουν δημοσίως ταχθεί υπέρ της συμβιβαστικής λύσης, ΑΝ τα πράγματα φτάσουν στα άκρα και η κυβέρνηση για να επιβιώσει χρειάζεται και τους 152 βουλευτές της, ΑΝ λοιπόν συμβούν όλα αυτά – τότε, τι ψηφίζει ο Σαλαγκούδης;

Ελα μου ντε…

ΑΝ πάλι δεν βρεθεί λύση, ΑΝ όλα πάνε όπως πήγαιναν χρόνια και χρόνια, ΑΝ τα Σκόπια μείνουν αδιάλλακτα, ΑΝ η κυβέρνηση βάλει βέτο στο ΝΑΤΟ, ΑΝ οι Αμερικανοί γίνουν Τούρκοι με το βέτο και μας ζουλίξουν άσχημα, ΑΝ διακυβεύονται ύψιστα εθνικά συμφέροντα (πέρσι κάηκε, φέτος βρώμισε λένε σε μερικά χωριά…), ΑΝ υπάρχει διαιρεμένο εθνικό μέτωπο, ΑΝ οι δημοσκοπήσεις είναι ευνοϊκές, ΑΝ να φαν και οι κότες δηλαδή, τότε θα κάνει εκλογές ο Καραμανλής; Και ΑΝ κάνει εκλογές, είναι σύμφωνο με το Σύνταγμα;
Επ’αυτού Καρατζαφέρης. Επί ένα, επί δύο, επί τρία, εις το τετράγωνο, εις τον κύβο, εις την νι, εις το Μέγκα, εις την ΕΡΤ – κατά περίεργο τρόπο έλειπε μόνο από το MAD TV, ίσως γιατί εκεί ξέρουν κάτι παραπάνω από το πώς πουλάμε τρέλα…

Και εμείς, εν τω μεταξύ, στην έναρξη των διαπραγματεύσεων κυκεώνας – που παλαιόθεν ήταν συνταγή, για όσους τυχόν δεν το θυμούνται, συνταγή φαγητού, την οποία εμείς μετατρέψαμε με τα χρόνια σε συνταγή αποτυχίας. Και ο κ. Μητσοτάκης να λέει τι έγινε το 93, και ο κ. Καρατζαφέρης να τον σχολιάζει σε άψογο καρατζαφερισμό, και ο κ. Ρουσσόπουλος να του επιτίθεται, και ο κ. Παυλίδης να τα συμμαζεύει γιατί κατάλαβε πού έμπλεξε, και ο κ. Σαλαγκούδης να προβληματίζεται και να ερωτάται τι θα κάνει εάν σε βάθος χρόνο απροσμέτρητο εκπληρωθούν όλες οι απίθανες προϋποθέσεις.

Ο Σκοπιανός πρέπει να το διασκέδασε πάρα πολύ. Αλλά είναι πολύ δυσάρεστο να αναλογίζεται κανείς πώς ακριβώς πρέπει να μας σχολίαζε χτες το βράδυ που λύναμε για άλλη μια φορά το μακεδονικό στα παράθυρα και χαιρόμασταν μόνοι μας, όπως λένε πολύ πετυχημένα στα (κλειστά φυσικά) σχολεία…