Χάσαμε το Κέντρο. ΣΤΟΠ.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου – και κρίμα, πολύ κρίμα. Είμαι υποχρεωμένος να σας ενημερώσω, αγαπητοί ακροατές, ότι πολλοί εξ υμών δεν υπάρχετε, για να μην πω δεν υπάρχουμε. Μην το αμφισβητείτε. Είναι χειρότερο από τη ληξιαρχική πράξη της πολιτικής σας εξαφάνισης. Το λένε οι δημοσκοπήσεις.

Λοιπόν – αυτό το Σαββατοκύριακο, όπως όλοι, άκουγα και έβλεπα μετρήσεις. Πρέπει να αναγνωρίσω ότι, ανεξαρτήτως του παραλογισμού της, την έχω κάπως νοσταλγήσει αισθητικά αυτή την ωραία εποχή της 15νθήμερης απαγόρευσης των σφυγμομετρήσεων. Σαν εξαρτημένοι μετά από σύνδρομο στέρησης δύο εβδομάδων, έχουμε πέσει όλοι πάνω τους και καταναλώνουμε το μάξιμουμ της παραγωγικής μας δυνατότητας. Γκάλοπ επί γκάλοπ.

Και τι δείχνουν τα γκάλοπ; Ότι όλοι έλαβαν το μήνυμα. Στο ΠΑΣΟΚ, διαβάζω, μπορεί να μην ξέρουν τι ακριβώς έφταιξε για την ήττα – ίσως ο Παπανδρέου, ίσως ο Βενιζέλος, γιατί όχι ο Σημίτης, μετά βίας τη γλιτώνει τεθνεώς ο Ανδρέας. Μπορεί να μην ξέρουν ποιος πρέπει να γίνει αρχηγός – ο Γιώργος, ο Βαγγέλης, γιατί όχι ο Πάγκαλος, που δεν του λείπει, όπως λέει, ούτε χέρι, ούτε πόδι, άρα θα μπορούσε να είναι και αυτοκράτορας στο Βυζάντιο, ή ακόμη ο Χρυσοχοϊδης, μπορεί και ο Σκανδαλίδης, ή ακόμη και η Άννα, εάν έχει καταφέρει μέχρι τη διεξαγωγή της εκλογής να έχει αποφασίσει για το εάν θα είναι υποψήφια. Δεν ξέρουν τίποτα από αυτά, ένα μόνο έχουν σαφώς καταλάβει και τα στελέχη και οι ψηφοφόροι. Ότι το κόμμα πρέπει να στρίψει προς τα Αριστερά. Ναι, προς τα Αριστερά. Εκεί όπου υπάρχουν ενισχυμένο το ΚΚΕ, με γερές βάσεις πια στη νεολαία ο Συνασπισμός, δυνητικός πόλος στο μέλλον οι Οικολόγοι. Εκεί βλέπουν χώρο. Όχι χώρο κενό, χώρος προς διαγκωνισμό. Η κοινωνία μας ριζοσπαστικοποιήθηκε – αυτή είναι η πρώτη βασική ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος από το ΠΑΣΟΚ.

Στη Ν.Δ., πάλι, ο καθένας με το πρόβλημά του, αισθάνονται ήδη σφάχτες στο δεξί πλευρό. Είναι το σύνδρομο Καρατζαφέρη. Η πρώτη βασική ανάγνωση του εκλογικού αποτελέσματος στη Ν.Δ. είναι ότι η κοινωνία μας συντηρητικοποιήθηκε. Ως εκ τούτου, ένας νέος άνθρωπος, ο Ευριπίδης Στυλιανίδης, ετοιμάζεται να ξεκινήσει την υπουργική θητεία του με αυτό που θα ήταν ασφαλώς πράξη παλαιοκομματισμού την οποία με γενναιότητα αρνήθηκε (και τιμωρήθηκε γι’αυτό) η Μαριέττα Γιαννάκου: να αποσύρει το βιβλίο. Γι’αυτό και του το ζήτησε, ανοίγοντας το δρόμο προς την πυρά, ο Παναγιώτης Ψωμιάδης. Γι’αυτό είδαμε ξανά στον άμβωνα της Θεσσαλονίκης (φυσικά, πού αλλού…) να απλώνονται χάρτες της δεκαετίας του 40 που να γράφουν με μεγάλα γράμματα γύρω από την πόλη των Σκοπίων Vardarska και ο μητροπολίτης να λέει «ορίστε, να πάνε στον Καναδά που τους αναγνώρισε για εφόδια», δηλαδή ξανά εμπάργκο, ωραία ιδέα, κάπως φορεμένη παλιότερα, αλλά στην εξωτερική πολιτική το εμπάργκο είναι σαν το σανελάκι, δεν βγαίνει ποτέ εκτός μόδας…

Η κοινωνία μας συντηρητικοποιήθηκε σε αυτές τις εκλογές, διαβάζουν προς τα δεξιά, η κοινωνία μας ριζοσπαστικοποιήθηκε σε αυτές τις εκλογές, διαβάζουν προς τα αριστερά – και χαρίζουν τον περίφημο, αλλά ντεμοντέ κάπως, αν καταλαβαίνω καλά, «μεσαίο χώρο». Εσείς, αγαπητοί ακροατές, που έχετε απλώς μια μετριοπαθή απογήτευση, που αναζητείτε λίγη σοβαρότητα στη διαχείριση και λίγη ευθύνη απέναντι στις προκλήσεις που βλέπετε να έρχονται, λυπούμαι να σας πω ότι απλώς δεν υπάρχετε. Στις άλλες εκλογές ίσως σας ξαναθυμηθούν…