Pax PASOKica

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου – και σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ειρήνης. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν έχει ζητήσει να τιμηθεί με ανακωχή σε όλο τον κόσμο. Η Ελλάδα, και όχι μόνον η Ελλάδα, αλλά και το ΠΑΣΟΚ πρέπει να πω, ανταποκρίθηκε αμέσως στο κάλεσμα, με συμφωνία κατάπαυσης του πυρός στη Χαριλάου Τρικούπη. Είμαστε στην παγκόσμια πρωτοπορία.

Πρόκειται, προφανώς, για ολυμπιακή εκεχειρία – η ομοιότητα δεν αφορά μόνον το πάθος του Γιώργου για την ιδέα, ούτε τις αναμνήσεις του Βαγγέλη από την περίοδο των Αγώνων. Αφορά κυρίως τη λογική του θεσμού: μόλις εκπνεύσει η αναμέτρηση μπορεί να συνεχιστεί εξίσου άγρια, εξίσου ανελέητη, για μια περίοδο τεσσάρων ετών μέχρι την επόμενη Ολυμπιάδα ή μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Πάντως, δεν επικράτησε η πλήρης παράνοια. Δεν έφτασαν στη ρήξη για το πότε ακριβώς θα ψηφίσουν – όσο για την εικόνα των σαλταρισμένων με τους καφέδες και των αυθορμήτως προσερχομένων, γενικώς της κλάκας και της πλάκας, αντί της επιβεβλημένης περίσκεψης και πολιτικής περισυλλογής, μέχρι τώρα μπορεί ακόμη και να πει κανείς πως είναι ένα απότοκο της βαριάς ήττας, αλλά η επανάληψή της κατάλαβαν φαντάζομαι όλοι ότι θα αποτελέσει στίγμα ανεξίτηλο, για όποιον κι αν αναλάβει να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.

Είπα πως μοιάζει με ολυμπιακή εκεχειρία. Γενικώς έχει ολυμπιακές αποχρώσεις αυτή η υπόθεση, εκτός του ότι το κλίμα θύμιζε και μερικές παλιές προπονήσεις στου Ρέντη. Ένα ζητούμενο παραμένει το ευ αγωνίζεσθαι. Το fair play, στην καταγωγή του, έχει ακριβώς αυτό το πολιτικό νόημα που αναζητεί σήμερα ένα κόμμα σε κρίση ταυτότητας. Όταν τελειώσει ο αγώνας, να μπορούν οι αντίπαλοι να ξαναβρεθούν μαζί, μέσα ή έξω από το γήπεδο – με τη γνώση και το βάρος του αποτελέσματος, αλλά χωρίς πικρία για τους όρους του παιχνιδιού, χωρίς προσωπικές αναστολές, χωρίς συναισθηματική ρήξη.

Υπάρχει, βέβαια, και μία διαφορά που θα ήταν χρήσιμο να εντοπίσουν όσοι τυχόν ενδιαφερθούν για μια ακόμη θέση στην κούρσα της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ. Εν αντιθέσει προς το ολυμπιακό πνεύμα, εδώ, στο σκληρό κουλουάρ της εξουσίας, δεν ισχύει ότι «αξία έχει μόνο η συμμετοχή».

Κι αν με έπιασε κάτι και μιλάω περίεργα σήμερα, θυμηθείτε ότι είπαμε πως είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Ειρήνης. Δεν θα το πιστέψετε: είναι επίσης σήμερα η Παγκόσμια Ημέρα για το Αλτσχάιμερ.