Χειρότερα από το Βατοπέδι

Πέμπτη 30 Οκτωβρίου – και πού είσαι καημένο Βατοπέδι…

Η μέρα σήμερα είναι πολύ χειρότερη για την κυβέρνηση ακόμη και από εκείνες τις σκληρές και πρόσφατες μέρες των ρασοφόρων, των δικαστών, της λιμνοθάλασσας και των οικοπέδων της. Γιατί; - θα πείτε… Τι έχει συμβεί;

Μια διαφωνία υπουργών είναι. Και ποιών υπουργών; Διαφωνεί ο Σουφλιάς με τον Αλογοσκούφη. Περσινά ξινά σταφύλια… Πρώτη φορά είναι; Ούτε πρώτη, ούτε τελευταία που δύο υπουργοί έρχονται στα μαχαίρια. Ούτε πρώτη, ούτε τελευταία που δύο υπουργοί έχουν διαμετρικά αντίθετη αντίληψη για το πώς πρέπει να κινηθεί η κυβέρνηση. Σίγουρα, ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που ο Σουφλιάς ακούει με αλλεργικές αντιδράσεις τις προσανατολισμένες στη λογική της αγοράς απόψεις του Αλογοσκούφη, ή που ο Αλογοσκούφης στραβώνει με την κρατικοκεντρική αντίληψη του «παλαιών αρχών» Σουφλιά. Τότε; Γιατί τόσος ντόρος; Γιατί χειρότερα από το Βατοπέδι;

Για έναν απλό και καταλυτικό λόγο. Επειδή τις μέρες του Βατοπεδίου, η κυβέρνηση μπορούσε να προσδοκά ότι έστω σέρνοντας τα πόδια, έστω με το στανιό κάποια στιγμή είτε θα παρενέβαινε ο Καραμανλής (που δεν συνέβη), είτε η φορά των πραγμάτων θα ήταν τέτοια (όπως πράγματι συνέβη) που θα δινόταν μια καθαρτήρια λύση –ήταν η έξοδος Ρουσσόπουλου. Και τότε η κυβέρνηση θα μπορούσε να ισχυριστεί πως σκάνδαλα συμβαίνουν και στις καλύτερες των οικογενειών σε όλο τον κόσμο και «ήρθε η ώρα να περάσουμε», όπως μέχρι ναυτίας έχουμε ακούσει από στελέχη, «από την παραπολιτική στην πολιτική».

Να΄μαστε. Περάσαμε. Αυτή τη φορά, δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Και στην πρώτη δοκιμασία πραγματικής πολιτικής, σε μια δοκιμασία μάλιστα με ιδιαίτερο πολιτικό βάρος, για το θέμα ακριβώς που όλοι γνωρίζουν ότι θα κρίνει τις εκλογές, την οικονομία, με ανοιχτά στο τραπέζι τα ζητήματα που καίνε τους πολίτες –τα δάνεια, την ανάπτυξη, την ανεργία- οι υπουργοί της βρέθηκαν ανά δύο απέναντι. Γιώργος εναντίον Γιώργου, Γιώργηδες εναντίον Φάνης.

Δεν είναι μια εικόνα κυβέρνησης που τα μέλη της διαφωνούν. Αυτό είναι θεμιτό και υγιές και, εν τέλει, συμβαίνει πάνοτε και παντού. Είναι μια εικόνα κυβέρνησης σε διαχειριστικό αδιέξοδο. Και αυτό είναι διαφορετικό και καταστροφικό. Εδώ θα χρειαστεί να αναζητήσει την αιτία για τη μεγάλη ανατροπή στις δημοσκοπήσεις, που δεν είναι ούτε η πρόθεση ψήφου, ούτε οι δημοτικότητες, αλλά η περίφημη «παράσταση νίκης», αυτή που αποτυπώνει το κοινό αίσθημα, αδέκαστο και αδυσώπητο, για το προς τα πού πηγαίνουν τα πράγματα.

Το πρόβλημα για την κυβέρνηση δεν είναι ότι σήμερα στα πρωτοσέλιδα υπάρχουν οι φωτογραφίες του Γιώργου Σουφλιά από τη μία και του Γιώργου Αλογοσκούφη από την άλλη. Είναι ότι πουθενά δεν εμφανίζεται η εικόνα του κ. Καραμανλή ανάμεσά τους.