Χωρίς δόντια

Πέμπτη 2 Οκτωβρίου – και κάθε μέρα που περνάει κάνει το κλίμα και πιο βαρύ για την κυβέρνηση, τον κλοιό πιο στενό για τη χώρα. Όχι γιατί γίνονται επιλογές και αποδεικνύονται αλυσιτελείς. Αλλά γιατί κάθε μέρα που περνάει οι επιλογές λιγοστεύουν. Κι εκείνες που απομένουν φθείρονται, ενώ το απόθεμα προσδοκίας της κοινωνίας βυθίζεται. Για ένα πολιτικό σύστημα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη απειλή από το να στερείται τη δυνατότητα να προσφέρει στους πολίτες αν όχι διέξοδο, τουλάχιστον την προσδοκία ότι υπάρχει κάποια διέξοδος.

Το καλοκαίρι είχε περάσει δύσκολα για την κυβέρνηση, με τον καύσωνα Παυλίδη και τα βατοπεδινά πρωτοβρόχια. Οι εκλογείς δυσφορούσαν και είχαν αρχίσει να το δείχνουν οι μετρήσεις. Ο Πρωθυπουργός πήγε στην Έκθεση και έβαλε πάγο στους πολίτες. Αυτό είναι. Άμα τους αρέσει. Είχε την πεποίθηση ότι μπορούσε να μετατρέψει ένα πολιτικό αδιέξοδο, στηριγμένο στην εικαζόμενη αδυναμία του αντιπάλου του, σε πολιτικό κεφάλαιο. Είχε δίκιο, μέχρι τη στιγμή που μίλησε. Από εκείνη την ώρα και μετά, δεν υπήρχε πια αδιέξοδο, επομένως δεν υπήρχε και κεφάλαιο. Στην πολιτική, εν αντιθέσει με τα 20 χιλιαρικάκια των τραπεζικών καταθέσεων, δεν υπάρχουν εγγυημένα κεφάλαια.

Μετά ο κ. Καραμανλής φώναξε το κόμμα του, την Κεντρική Επιτροπή. Και τους έτριξε τα δόντια. Αυτό είναι. Άμα τους αρέσει. Αλλιώς, όποιος τολμά, ας τον ρίξει. Η αποφασιστικότητα είναι δείγμα ηγετικότητας. Οι πολίτες, ειδικά σε συγκυρίες κρίσης, θέλουν δείγματα ηγετικότητας. Αλλά γιατί τα θέλουν; Τα θέλουν γιατί οι ηγέτες παίρνουν αποφάσεις. Δεν επιζητούν την ηγετικότητα για την ηγετικότητα, δεν θέλουν αρχηγό για να τον θαυμάζουν. Ξέρουν ότι στη δύσκολη ώρα χρειάζονται αποφάσεις και ότι κάποιος πρέπει να τις πάρει. Αποφάσεις, προφανώς για τους πολλούς και όχι για εσωτερική ή εσωκομματική κατανάλωση. Ηγετικότητα χωρίς αποφάσεις δεν έχει αντίκρυσμα – είναι σαν τα ομόλογα της Lehman. Μετά έρχεται κάποιος άλλος, ας πούμε η Citibank, και πληρώνει. Αν θέλει. Και όσο θέλει…

Ο κ. Καραμανλής φώναξε τα στελέχη του και τους έτριξε τα δόντια. Το χθεσινό talk of the town το έχει ότι σήμερα ο κ. Καραμανλής φωνάζει τους υπουργούς του και θα τους τρίξει τα δόντια. Η ιδέα είναι δελεαστική. Μεθαύριο, θα συγκαλέσει την κυβερνητική επιτροπή και θα τους τρίξει τα δόντια. Μετά θα καλέσει σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου και θα τους τρίξει τα δόντια. Μετά θα φωνάξει στη Ραφήνα τους στενούς του συνομιλητές και θα τους τρίξει τα δόντια. Όμως, χωρίς κάτι που να αφορά και τους υπόλοιπους, πλην των παρισταμένων, δεν υπάρχει καλό τέλος. Κάποια στιγμή, ένας Πρωθυπουργός –έχει συμβεί και σε άλλους- βρίσκεται μόνος του απέναντι στον καθρέφτη. Αυτή είναι η μεγάλη απειλή για κάθε πρωθυπουργό. Να έρθει ενώπιος ενωπίω. Και να μην υπάρχουν εκείνη την κίτρινη ώρα υπουργοί. Να μην υπάρχουν συνομιλητές. Ίσως να μην υπάρχουν καν δόντια…

Κι όπως όλοι πια ξέρουν, δεν είναι εύκολο πράγμα η Ανόρθωσις.