Η καρατζαφεροποίηση του Καραμανλή

Πέμπτη 11 Ιουνίου – και μωραίνει Κύριος ον βούλεται απελάσαι.
Στην επιχείρηση δίνεται σήμερα όνομα σήριαλ: «νόμος και τάξη». Λάθος! Το σωστό κωδικό όνομα θα έπρεπε να είναι «επιχείρηση Πολύφημος».

Διότι περί αυτού πρόκειται. Κάθε σκληρή μεταναστευτική πολιτική είναι μονόφθαλμη. Κοιτάζει τις ανάγκες της κοινωνίας υποδοχής και όχι τις ανάγκες του δυστυχισμένου ανθρώπου που γεννήθηκε σε λάθος τόπο και ψάχνει στον ήλιο μοίρα. Είναι σκληρό, αλλά είναι αληθινό – και είναι μέσα στη λογική και το πλαίσιο του κόσμου όπου ζούμε. Αλλά αυτό που συμβαίνει δεν είναι μονόφθαλμο. Είναι εντελώς τυφλό. Το τύφλωσε το εκλογικό αποτέλεσμα, που έγινε κάρφος στον οφθαλμό της κυβέρνησης. Και έτσι, Πολύφημος. Ένας πανίσχυρος, γιατί το κράτος παραμένει πανίσχυρο, τυφλός. Απλώνει το χέρι του και αρπάζει. Σήμερα 55 Πακιστανοί, που τους κάναμε νύχτα φορτωτική σε ένα αεροπλάνο και τους ξαποστείλαμε για να έχουμε να λέμε. Γιατί αυτοί; Γιατί τόσοι; Γιατί χθες; Γιατί η συγκεκριμένη εθνικότητα; Τι άλλο εκτός από ένα μάτσο λαθραίους σε ένα τσάρτερ; Η απάντηση είναι μία. Επειδή Καρατζαφέρης.

Γιατί κανείς προφανώς, όσο ανόητος, όσο φανατικός, όσο πιεσμένος κι αν είναι, δεν πιστεύει πως μια νυχτερινή απέλαση των 55 πρώτων που βρέθηκαν πρόχειροι έχει κάποιο νόημα πέρα από αυτό που αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση ως δυνατότητα επικοινωνιακής αντεπίθεσης μετά το εκλογικό ναυάγιο. Μια εφημερίδα, νομίζω η Αυγή, είχε χτες τίτλο «ο Καραμανλής ντύνεται Σαρκοζί». Είναι σαν μια τυπική Ελληνίδα πενηντάρα να εμφανιστεί στο Ντιορ και να προβάρει μια κόπια του φορέματος που έχει παραγγείλει η Κάρλα Μπρούνι.

Πρώτα από όλα, μια μεγάλη, και στη δημοκρατία γιγαντιαία, διαφορά. Ο Σαρκοζί είχε αυτή την πολιτική προεκλογικά. Το είπε – και αφού τον ψήφισαν το έκανε. Εδώ η λογική είναι «κάνε κάτι», «κάνε ό,τι να’ναι», επειδή δεν τον ψήφισαν. Στα προάστια του Παρισιού πήγε ο ίδιος. Μίλησε με τους μετανάστες και τα παιδιά τους, που είχαν βγει στους δρόμους. Τους υποσχέθηκε δουλειές. Τους υποσχέθηκε επενδύσεις στις υποβαθμισμένες περιοχές. Και τους απείλησε για τις ταραχές. Αυτό είναι «νόμος και τάξη». Μπορεί κανείς να συμφωνεί, μπορεί κανείς να διαφωνεί, αλλά είναι μια πολιτική επιλογή. Κι ακόμη είναι νωρίς για να κρίνει κανείς εάν η υιοθέτηση τέτοιων προτεραιοτήτων και τέτοιων πρακτικών απλώς στερεί την ακροδεξιά από την ατζέντα της, όπως όντως συνέβη με το ξεφούσκωμα του Λεπέν στις κάλπες, ή εάν μετατρέπει τα συντηρητικά κόμματα σε κρυπτο-ακροδεξιά κόμματα, αν δηλαδή η ακροδεξιά χάνει στην κάλπη και κερδίζει στην πολιτική.

Εδώ δεν χρειάζεται να έχουμε τέτοιες ανησυχίες. Δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο. Αυτό που αναζητείται είναι ένα επιχείρημα για να έχει το μεσημέρι ο κ. Αντώναρος και το βράδυ οι υπουργοβουλευτές στα πάνελ της τηλεόρασης. Να μην κάνουν πάρτυ οι Πλεύρηδες, οι Βορίδηδες και οι Βελόπουλοι. Αλλά χωρίς πολιτική και με την αγωνία του ΛΑΟΣ, με σύμβουλο τον πανικό μπροστά στην εκλογική αποσάθρωση και την πολιτική πλαγιοκόπηση, αυτό που παρακολουθούμε δεν είναι η συγκρότηση μεταναστευτικής πολιτικής. Είναι η καρατζαφεροποίηση του Καραμανλή.